Венера (ж.)
Но, конјукцијата на асцендентот, Марс и Венера и триаголникот со конјуктурните Уран, Месечината и Нептун неоспорно говорат дека родениот е грифон.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А тие... тие сиот живот го минале на Венера, и имале само две години кога сонцето последен пат изгреало, та одамна ја заборавиле и неговата боја и топлината и вистинскиот лик.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Можеме, исто така, да запазиме дека Ѕвездата е седумнаесеттата голема енигма во Тарот-от, и дека на неа во астрологијата ѝ одговара Венера.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ја стиснав темната ткаенина со топлите раце; го почувствував Марс, еден железен мирис, и Венера, мирисот на зелен бршлен, и Меркур, мирис на сулфур и оган; го почувствував мирисот на млечната месечина и тврдоста на ѕвездите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ете, не го уби ни Марс ни Венера, ниту Јупитер или Сатурн.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Кој знае не ли ќе се сретнат еднаш тие на вселенска журка, на која Сатурн и Венера ќе пеат своја песна: Сонцето ум изгубило и се заљубило!
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Останав со Луција; таа ме бакнуваше страсно во устата, како да сакаше нешто да ми надомести; мене ми се гадеше и ми се блуеше; ми зборуваше дека тоа со народниот дух е сериозно, и дека сум требал да признам, но не сѐ и не одеднаш; дека сум требал да признам нежно, а не со гордост; не ја слушав, оти свеста ми беше на работ; ја прашав дали забележува дека боите воопшто не се обоени, и дека мирисите воопшто не се миризливи; попусто се обидував да го насетам мирисот на цимет во нејзината коса, оти веќе го немаше; бев сосема прилепен до нејзините гради, и ги чувствував на моите, но тие беа како брадавици на некаква мермерна Венера; всушност, чувствував дека светот е страшно изморен, и дека сите тие бои, мириси и допири се веќе стари, дека им треба обнова.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ја опседнуваа кристалните и магнетни
крици на Марс и Венера, не
штуриот укор на заедничкиот живот
- државните, семејните и верски празници.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Се одразувам, значи се враќам
некој создава траен одек
троен појас на Венера.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Беше само мермерна Венера, во седечка крст нозе положба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Оние поспастрените ќе ги потсетуваш дека и онаа Венера на Ботичели стои на школка која не случајно е наречена капичка или чешларка и која е живо сведоштво за тоа дека има школки со убави гради
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
