Русија (име.)
Бугарија и да водеше „самостојна” и „национална” политика, т.е. да беше орудие на Тројниот сојуз против Русија, пак немаше да направи нешто, зашто сега ги нема тие натегнати односи помеѓу нив што беа при Стамболова.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
78. Познатиот српски политичар и државник и долгогодишен министер-претседател Никола Пашиќ (1845-1926) беше дипломатски претставник на Србија во Русија во 1893-1894 год.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
116. Хрватот Ватрослав Јагиќ (1838-1923) му беше исто така професор во Русија, на кого и подоцна му испраќа свои сепарати.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Советска Русија голема држава и она ми брои двесте милиони.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
- Ех, вие беден народ... Ех, проклетијо... А Русија пропадна. Јас не сум веќе генерал.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И враќањето беше тешко; ја минав цела Русија, цела Романија, додека стигнав овде; ме фаќаа сите болести што војните ги оставиле: тифус, маларија, грип; некои ги прележував по пат, а некои по болниците; паѓав во трески, во огнови, во несвест, но се храбрев, си давав кураж да истраам, да се вратам жив...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Тој ден кога Русинот дотрча радосно во бараката кај нас да ни каже дека царот руски паднал, дека има нова власт во Русија и дека ни е отворен патот за назад, Анастас веќе испушташе душа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Да те однесиме во Битола, велам, дошле нови еќими. Од Русија пребегани, му велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Најнапред мора да се потсетиме на фактот дека времето за кое зборува Чинго е по многу свои белези слично на времето што го преживува Русија во текот на Првата светска војна, Револуцијата и контрареволуционерните напади врз неа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Акиноските, стриковците и братучедите Максимови, кои дотогаш и не ја напуштаа Потковицата, освен во исклучителни случаи, кога одеа да закопаат некого свој во Битола, или кога одеа во Прилеп или во Битола да оженат или да омажат своја челад, преку Прилеп, Битола и Солун,се раштркаа, во Софија, во Цариград, во Русија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Овега, Јанкула, беше го испратил дедо му во Петроград во Русија за таму да се изучи за доктор, но тој беше преминал во Швајцарија и таму се оженил.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Јас не излегувам од Русија, вели, додека не расчистам со Захаријадис.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Голема зима, велам. Голема, вели Горачинов, и Русија е голема. Сѐ мора да е големо во Русија, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— И дреме на Русија, вели Жења.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го прашуваа Чанга зошто, но тој не можеше да одговори точно, па продолжуваше да им го свртува вниманието на ангорската коза, позната во Турција, Иран, Пакистан, Русија, Австралија, Америка.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но дали ова значи дека во Русија, Бугарија или Украина денес е на дело постмодерното општество? Не мислам дека тоа е случај.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Доколку петнаесетте земји што произлегоа од стариот Советски Сојуз денес произведуваат онолку нафта како пред три години, само Русија би имала вишок на платниот биланс од 20 милијарди долари годишно.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но битката за власт и различните процеси за нова прерасподелба на овој авторитет претставуваат денес во Русија секојдневна преокупација.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Иако Гутов ни одблизу не е секташ или изолационист, марксистичката мисла е вредна по тоа што таа школа на европската мисла беше единствена за Русија во 20 век.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Ја рехабилитира марксистичката традиција; значењето на Грамши и Лукач и во Русија; наследството на Mikhail Lifshitz кој беше непомирлив критичар на европскиот модернизам.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
