Хрватска (име.)
Јагиќ ни вели дека јужнословенските јазици се и биле синџир од наречја; исто така дека сите јужни Словени до образувањето на бугарската, српската, хрватската и словенечката134 држава се викале со едно име -Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сите Словени, поданици на српската држава, се викале наместо Словени – Срби, а на хрватската држава – Хрвати. Така учи проф.Јагиќ 132, а заедно со него и неговите ученици.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По должината на тој синџир од јужнословенски племиња и наречја како да се образувале 4 јаки јазли, што ќе рече, 4 држави со разни имиња, т.е. словенечка, хрватска, српска и бугарска држава.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Негови дела се преведени и објавени во САД, Англија, Романија, Грција, Словенија и Хрватска.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој ја прегази, речиси, целата Хрватска, го опсади и презеде Сигет од Зрински и допре до престолнината на Австрија.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Одев во продавница, одбирав помада за мама на англиски јазик, мислејќи на неа на хрватски.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Зборувам за дивјаштвото на армијата, за српските и црногорски доброволци кои го пљачкаат Дубровник, за колективната параноја, за лагите, за срушените хрватски градови , за убиените деца, за запалените села, за масакрите, за бегалците, за пијанството, за лудилото, за култот на ножот...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Госпоѓата Michelina ја преживеала втората светска војна, првата независна држава Хрватска, комунистичка Југославија, втората независна држава Хрватска, новата војна, и веројатно знае што зборува.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Набројувам сѐ: и Црна Гора и Словенија, Хрватска, Босна и Херцеговина, Македонија и Србија.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Хрватскиот претседател носи бели сакоа како и Тито (убеден дека ги носи како Европа); им дели на децата праски од својата градина (Тито од своите градини им праќаше на југословенските деца кошнички со мандарини); го бакнува, го штипка за образите и го крева во вис (секако, пред телевизиските камери) секое дете што ќе му се најде на патот (и Тито со задоволство ги цмакаше децата).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Од урнатините, кои некогаш беа заедничка куќа, за спомен го зеде Тито, којшто нагло воскрсна во ликот на новиот хрватски претседател.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
На секој оној внимателен набљудувач кој го посматрал распаѓањето на нашата бивша поширока држава и националната хомогенизација во новите држави (пред сѐ во Србија, а нешто подоцна и во Хрватска) јасно му е дека тој процес се одвиваше со многу ПРА фашистоидни (или прафашистички, според Еко) елементи.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Работи како доцент по предметот нова хрватска литература, на Филолошкиот факултет во Скопје.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Напротив, тоа непосредно нè доведува до темелните проблеми кои одлучувачки го обележуваат општествениот живот и историскиот момент на Хрватска.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во таа смисла денешниот распад на хрватската интелектуалност е токму конституциско пореметување, конституциска малолетност - станува збор за нејзината немоќ да се зачнува во слобода и да се репродуцира од слобода.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Затоа Ласиќевиот идеален интелектуалец, оној значи „со димензии на библиски пророк”, е сместен во контекстот на историјата на (хрватскиот) народ.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Матош истото го забележува за хрватската ситуација, каде што „секој воспитен систем само го засилува недостатокот од каква било иницијатива.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сѐ ми беше најнормално. Одев насекаде, на море во Хрватска, во Словенија на Караванки, во Македонија на езеро.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ustasha Хрватско националистичко и фашистичко движење
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Колку што настојуваше генерално да го согледа текот на настаните во светлината на ангажманот на Европската унија и САД, заплашена тие да не се претворат во војна како претходно во Босна, Хрватска и Косово, таа беше силно внесена и вникната во мојата судбина како човек и писател на една балканска семејна хроника во текот на XX век.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
