автобиографија (ж.)
Ѓурчин имал некој пријател поп, (можеби тоа бил поп Пулиз од кого Ѓурчин откупувал к`шли (пасишта) и кого што го споменува во својата автобиографија, кој живеел во Солунското Поле и имал убава ќерка.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Макар што дејствието на романот е ситуирано во бизарното „време на козите“, раскажувачот од големите автобиографски залихи на искуства истакнува дека тоа раздобје претставува слика на изгубениот „детски рај” и „крај на најубавото време на светот”, со чиј лирски и критички опис се обидел да му ја придружи на пишувањето "историјата на вистината” на еден облик на тоталитаризмот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но поради тоа што остават уметникот самиот да ги објаснува своите дела и со термини од неговиот личен метафизички систем - еден брилијантен микс од автобиографски цитати, позајмици од езотеричната доктрина на Рудолф Штајнер „Антропозофија” и делови од митови, алхемија и природни науки - не беше создаден убедлив естетски аргумент за уметноста на Бојс.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тоа диво време го опишува во својата неодамна издадена автобиографија “Flashback”.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Што „заложуваме“ од самите себе додека пишуваме? 4 Токму го споменував „залогот“ или „заложувањето“ на себе во некоја чудна автобиографија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Феминистичките писателки како Luc Irigaray и Helne Cixous повикуваат на авторизација на автобиографското односно субјективното: „Испишете се себеси. Вашето тело мора да се чуе.“
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во автобиографската трилогија Electronic Diary, Lynn Hershman, исто така Еврејка, всушност ги автоанализира корените на нејзиниот подјадувачки психички, сексуален и емотивен неред, злоставување и инцест, и резултатите ги изедначува со космологијата на Хитлер, вампирите и преживеаните од Холокаустот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
За нејзиниот случај во Германија е снимен документарен филм, а наскоро се појави и споменатата автобиографија.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Автобиографија или рекомпозиција на алегориските фигури на една родителска тријада?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Излегува дека моите книги се моја автобиографија и дека сега го живеам животот од тие книги, можеби така ќе биде и во иднина.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ужасната врска на коренот говори дека не владее поразениот, но дека и победникот и поразениот имаат автобиографија на големи страдања, и секој на свој начин: секој светец има своја карактеристична брада и одежда.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Во овој роман, со мемоаристички акценти и со силни автобиографски слоеви пулсира една основна заложба или идеја, имено: помирување на разликите!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Друг ќе ја пишува твојата автобиографија. Некој кој ќе симулира дека си ти.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Стојан Христов ја раскажува својата лична приказна со едноставност и интима, со понизност и со висока моќ на памтење, со исклучителна особеност и трогателност, нешта кои што на оваа книга ѝ даваат посебно значење и ѝ обезбедуваат високо место во современата автобиографија.”
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Во есента на 2002 година го објавува својот прв дел од автобиографијата Да се живее за да се раскаже и првите 50 000 примероци се продадени само за две недели.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
