албум (м.)
Тогаш по улицата доаѓа голем двокатен автобус, црвен како во црвениот албум во татковата работна соба.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој го виде наконтениот овоземен светец како да стои над страницата на албум од една непозната иднина во која сите што ги познава се поинакви, туѓи и одбивни. Не сфати јасно; сонцето повремено му удираше в очи од напукнатото огледалце.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Соња во рацете држеше албум - животинско царство.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Покрај оделото и темната вратоврска, старчето има добродушен лик на престарен вујко и сосема семејно ми ги подава кадифените албуми, што и самите би се чинеле домашни, да не се позлатените букви и везот по рабовите, со кои добиваат нешто неприродно, наместено.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Таму, во Париз, понекогаш го вртам албумот со фотографиите од детство: тие куќички, дворови, сокаци, врамени едни крај други ме потсеќаат само на прочитаните описи на еснафските квартови во определен тип романи за кои чувствувам извесна приврзаност.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Беше како стара избледена фотографија на албум од кој е избришан правот, и дури и да проговореше воопшто, гласот би ѝ бил како на дух.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Седи Богдан со отворениот албум пред себе во градината, ги крева очите и гледа: се стемнува, а пладне уште не е поминато; времето се стишало, не мрда ни лист по дрвјата, не се движи ни птица, ни инсект; чудна некоја тишина, чудно исчекување како пред породување.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Откако ја стави сликата на Аниса во албумот, таа започна да му доаѓа во сонот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Понекогаш му се чини како сите денови од понеделник до недела да се слеани во еден: станување, миење, пиење кафе, појадување, одење во градината, подработување во неа или седнување под борот и втонување во албумот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
А времето навистина беше веќе отворено и можеше да го листаш како оној албум со слики на братучедата Роза, и, разлистувајќи ги страниците, ако гледаш внимателно, ќе сретнеш секакви лица: и насмеани, и зачудени, и несеќидневни, и обични; само расплаканите не ги спомнувам бидејќи секој си ги брише очите пред да застане пред фотографскиот апарат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Кога ќе му дојдат другари - ќе има другари и другарки како во Кочани - ќе можат да седнат дури и на подот - баба му даде сосем нова черга... ќе има другари и другарки... ќе има... ех, Јана... срипа, ја отвори последната фиока и оттаму го зеде албумот... милата Јана... ја засака како сестричка, пред да се роди Мими... еве ги заедно во забавиште, на приредбите во кои учевствуваа, еве ја и последната - збогум забавиште мило - заминуваме на училиште!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Агна ја нашла малата фотографија во еден од старите албуми и решила, за да ме израдува, од неа да порача да се ископира голем формат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Среде албумот, притиснат меѓу две страници, имаше некогашен разнобоен цвет, обезличен од времето кој сведочеше за среќните мигови во нивната љубов.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Пребарувајќи така по своите сеќавања, не можеше да го најде оној момент кога сфатил дека неговиот живот, тој албум од зачувани сликички во неговата глава, засекогаш се заплеткал со судбината на оваа земја.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И сега, по многу, многу години го прелистуваше големиот албум на својата љубов.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
На чардакот, крај отворените книги, старите судски кадиски записи, сиџилите на кои им жртвува голем дел од животот, потоа книгите за балканските империи, од чии содржини црпеше докази за својата замислена Историја на Балканот низ падовите на империите, Татко сега, со Мајка, како да го прелистуваше, за прв пат, пожолтениот албум на времето на нивното задоцнето брачно, љубовно патување во Италија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Некни Кирил ми пушташе некои демо-снимки од својот нов албум, па јас ги споделив со Демијан.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Молчешкум ги слушав не разбирајќи ги докрај тие бескрајни разговори за ликовите од албумите, кои бликнуваа во собата исполнета со чад, напати низ радосните, ведри тонови и живите раскажувачки надвикувања, понекогаш скриени во нечујните шепотливи коментари и придушениот кикот или тргнати од ненадејната гласна смеа на присутните, а потоа, другпат, лебдејќи во дневната соба, во успорените кажувања полни со паузи, со завладеани тишини и говори со стегнато грло.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Два кревета беа наместени во аглите, до другиот ѕид касела, на среде тркалезно масиче, на кое стоеше албум со слики.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сама ги одбра предметите-нешта
во коишто ќе престојува:
моливот и глината
писмата и терасата
што ја нема
египетската мачка и
хербариумот
албумите и огледалата
глобусот и зборот
животинскиот ојас
и млечта, пчелите
трпезите за народ
и за љубов...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
