април (м.)
Се прибираше, раскажуваше како да чита туѓ напис. Војна. Април. Планина... ...
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во април и тагата заврши. Не беше април и не беа во планина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Приказните ги убија во оној април кога војничките цокули ги корнеа жолтоглавите полски царици јаглики.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше април месец. Излезе да купува со жената.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во 1938 година запишува студии по медицина во Белград кои ќе ги прекине во април 1941 поради започнување на војната во Југославија.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се врати в село по неколку дена, терајќи пред себе карван коњи, претоварени со сите оние работи, што можеа да се присоберат по џадињата во тој април.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ја бранеа добро границата, излегуваа на крај со италијанските напади во таа рана пролет, што опснежуваше, се гонеа по спиндилиите на Албанската граница во тој април, но наеднаш станаа свесни дека веднаш во нивниот тил се веќе германските тенкови и дека тие продолжувале сето време да бранат една земја, која била прегазена одамна пред тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Затоа и Бахтијар се согласи со предлогот од бимбашиите и во крајот на марта и почетокот на април ги прибра Анадолците во Битола.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Како што се топеше снегот, така се откриваа и морничавите глетки: камбаната биеше непрестајно, а попот Матлија ги читаше молитвите набрзина за да можат што побргу да се погребат мртвите.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
За најстар надгробен споменик се смета тој на еврејскиот поет Авигдора Каро, кој датира од 25 април 1493 година...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Некаде кон априлија слезе господ и снегот почна да попушта, да олабавува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некаде околу петнаесетти април времето, затопли.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А кога во 1941-та, на сам ден Благоец, 24 април стар стил, фашистите ја завојуваа Потковицата, него, меѓу првите, го собраа војска, а кога, пак, го пуштија од војска, го поставија да биде писар во општината во Тополчани и го вооружија со пиштол.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Црепните почнуваа да ги газат, на Руса Среда, 14 април стар стил, но тоа беше само отварање на црепнарската сезона.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во април истата година, во воденско се формира МАО (Македонска антифашистичка организација).
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во 1944 година, месец април, загина стрико ми Никола.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На 23 април, истата година, беше формирана и македонската организација НОФ (Народноослободителен фронт) во чиј состав дејствуваа и македонските организации АФЖ (Антифашистички фронт на жените) и НОМС (Народноослободителен младински сојуз).
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но јас веќе знаев кој е со него и дека тој што е со него е изврзан со гнил ремен, ишаран од стапиште со модрици и безумен како и секогаш зашто до мене достаса најпрвин неговиот глас - „Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - потоа јасно го видов како се ниша килав пред својот внук и судија и како плаче кикотливо, ја видов таа безначајна празнина во лита и скудна облека на која никнала долгнавеста тиква со влакна, но тоа е сега прикаска што мојава улава старост ја раскажува со чувство на посничка осаменост пред друга, калуѓерска и божја, бездруго свето дрво што размислува над туѓи мисли и се моли над туѓ грев, на оние што веќе ги нема, што се прав како што ќе сум и јас утре прав, јас, Лозан Перуника, дамка од дамките на минатото и вчерашна жива смрт од дружина на мртви луѓе, и тие вчера со гнев и јад во секоја капка на крвта вчера, кога и јас, и сирак и главен терач на туѓа двоколка со сив ѕевгар, сонував и живеев зелено, зелен во една земја што помеѓу топењето на снегот и сушите на болните лета не знае што е зелена пролет, зелен април или зелен мај, и знае или можела да знае што е зелен страв пред чудовиште оплодено од еден друг господ во градината во која се преселиле од рајот женското петле Адам и неговото ребро со женска коса, женски колкови и женско умеење во гревот да посади боцки од кои душата станува жива рана.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Првпат тато ѝ пријде на мама на 1 април 1903 година.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Во 1904 година, на 1 април, тато започна да ѝ приоѓа на мама со истиот предлог.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
