артерија (ж.)
Таа крива и дупчеста артерија го завршува градот, избива во друм покрај Вардар и се губи на голиот рид.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но, сепак, на неговата најневралгична артерија- по улицата која води кон врвот „Мон Валеријан“, каде што болницата „Фош“, можеби безброј пати, и дење и ноќе, се разнесува пискотливиот и морничав звук на болничките коли, кои јурат со вратоломна брзина носејќи болни за чиј живот секоја секунда е пресудна а кој можеби, ќе им го спаси професорот Гио или некој друг хирург.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Улицата откај станицата е преправена, сета е асфалтирана и претворена во широк булевар, се протега во недоглед и таа е главната артерија преку која овој град се поврзува со Југославија и Европа, како и со Атина, и со патиштата кои Грција ја врзуваат со Софија и Истанбул.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во неа се наоѓа срцето на градот - неговите артерии, главната железничка станица, најубавите булевари и авении и хотели.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во секој случај тоа не се органи – срце, артерии, црева – туку нешто во создавање, ембрионална форма што се дополнува, се гризе самата себе.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Интравенозната употреба може да предизвика гноење и гангрена во случај по грешка да се вшприца во артерија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Како жртва на јапонски микробионички експерти кои вметнуваат минијатурни кеси со микро токсин од времето на руските војни во неговите артерии, Кејс страда од бавна смрт.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Скршени стакла патуваат низ артерии облечени во атоми од црвени драперии.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И нема срце и нема артерии, до тебе наклукана со секакви батерии.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Не е слепо црево зафрлено на приграничната периферија, туку широко отворена порта и осветлен канал низ кој дење и ноќе се претура синџир од камиони, автобуси, патнички коли, отворена артерија која води кон светот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И тој како ѕидар учествуваше во развојот на овој предел, одејќи во чекор со најновите усовршувања и иновации во трговијата, употребувајќи најнови и различни материјали, менувајќи ги стиловите на куќите, што ги градеше, од стари конвенционални модели до најнови типови на ранчови, и подредените викендички кои сега се протегаа во бескрајни редици на обете страни од сообраќајната артерија.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
