баш (чест.)
Браво, бре, ово је баш делија ... Него шта, не може свака рѓа да буде четник...
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Баш затоа сум и дојден кај вас ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
А јас баш мислев да те прогласам за ударник.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ни Доста не беше баш чиста за в црква.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тие можат еден ден да побараат да им се свири и со главите надолу. Е баш да не им биде. Фала им лепо. Доста е и ова: секоја вечер до сабајле...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Жалам, другар и другарке. Гозбата е завршена. Ајде кај овците! - им подвикна на кучињата, а тие, не баш настроени, се упатија кон плевната, кон своето стражарско место.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Е, баш ја искомплицира работата, мој Братиљубе, - му се подналутив.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Не си ми рекол баш ништо“, царот ја испружи својата тенка рака за да ја допре блескавата хартија и костурот на направата што личеше на птица.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Баш би серел врз нив кога би ме оставиле... Тоа ти е состојбата...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Ете, досега бегав од неа, а еве гледате и сами, навасав баш на магичниот поглед на кој не можам да одолеам.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
А и редовните ствари не се баш ефтини: прашак за буви – 100$, глупости за глисти – 90$, шишање и чешлање – 40$, сечење нокти – 20$...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Но за тоа е потребно да се засака сѐ што е македонско! Ама баш сѐ!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Баш би сакала да го почувствувам духот на џунглата.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
– Баш ме интересира, – велам – дали овде функционира водоводот? – Не знам – вели. – Оди право кон бифето. Јас по неа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Дали да формирам цена според понуда или според потрошувачка на една матка, која и така е спуштена (како „абарт“) и може ама баш секој момент да испадне и да се користи како перниче, додека чекаш автобус на постојка.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И така, тргнува да весла, без платно, научена дека љубовта нема ама баш никаква врска со гужвањето чаршави, па сама веќе си ги одвоила тие две категории исто како и „појаките“ и олеснета со сознанието дека на наткасната никој нема да ѝ остави банкнота (е тоа е понижувачки!), без прибор за лов и риболов, се фали јавно со уловот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А може и ќе ни тргне, баш поради тоа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
- Оваа ли? - Е, баш таа... - И продолжија двајцата да пеат: Не се чудам, мила моја, мајчице, Што е војска многу, Мила моја мајчице, Што е војска многу!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
