бивол (м.)
И впрегнаа три чивта близнаци биволи црни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Кому му се нозете лесни и снагата јака нека биволите веднаш ги впрегне во коли и тргне во Стан.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Брзајќи биволите спотнаа. Сѐ уште така крцкот се слуша по ридје.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А чорбаџиите, големите, нека јадат големи работи, крмаци, волови, биволи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Јашмакот се колнеше во чеканот и калапите што го хранат; Милан куманџијата — во дувалото што го дува огнот за да се стопи среброто со кое ги посребрува павтите и скопците; Рампо чешларот — во биволските рогови од кои ги прави чешлите; Желче — во сите свои деца, макар да ја немаше уште видено мајка им; Даме кожуварот — во сите јагниња и брави, од чии кожи ги правеше кожувите, а Мамуд ковачот — во чеканот и наковалната, на кои ги шерпаше клинците и плочите за свадбарските коњи и магариња.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој сѐ уште се клештеше со половина лице. Од едната биволска ноздра му се испаруваше крвта.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Удри овој, удри оној, а од нив тече црна крв како да си заклал бивол.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Прашај ме како оди возот без да го теглат биволи ќе молчам.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но во детството тој веруваше во легендите на својата земја: езерските пастрмки имаа црвени дамки на крлушките од крвта на ослепените очи на Самоиловите војници; во некој бунар тропаше срцето на светецот Климент; Крале Марко со една рака дигал биволска запрега за да им го покаже на јаничарите патот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Јас сум како бивол без рогови...
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Вистина, место на крокодилот можев да налетам на некоја голема змија што може да голтне бивол, или можеше од зад некое дрво да ме пречека горило, но им ветив на црнците да ги ослободам од крокодилот и јас тоа морав да го сторам.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Но знам дека сум како бивол без рогови, папагал без крилја, слон без сурла.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Пепел од биволски копита помешан со шеќер и вар, струготини со катран, чад од лути пиперки...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
— Брак, бре будали, бре, брак! Што загтањате како биволи на угорништето, — им викаше Пере на аскерите, фрлајќи бомби и куражејќи ги своите четници да издржат додека фати мракот за да се извлечкаат од обрачот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Рече само за крв, та каква крв — човечка или биволска, коњска — ништо понатаму не објасни и остана затворен спрема сите негови другари во кулушот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Мирче дојде токму на време. Уште бравите не беа скорнати, сите четворица му појдоа на овчарите кои ги најдоа боси да режат опути за да ги наврват искинатите биволски опинци што ги топеа денеска во локвата на пресопта.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Е, нека види сега тој прч, тој бивол, што змија му се пикна в пазува!“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
JOH Есента претерува маглишта, ко биволи. И небото само подмочува озгора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И пак трчаме, очи ќе извадиме. Ко биволи по крава.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Имаше едно војниче од Скочивир, па тоа рикаше ко бик, ко бивол.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
