благоразумен (прид.)
Ете зошто час поскоро треба да си ги одделиме нашите интереси од бугарските. Тоа го бара од нас благоразумноста.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И така борбата се зафати против барањето на секое благоразумие.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Зар не се Македонците што се на служба или кандидати за служба тие што го изопачуваа меѓу населението во Македонија значењето на руските владини постапки и ги толкуваат пред него стамболовски и го тискаа да востане, против советите на Русија за благоразумност?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во неговата отровна, клеветничка уста, во таа одаја во која ме измачуваше со укори, мојата кроткост стануваше – слабост, мојата благоразумност – плашливост, а мојата отвореност (како кога му реков дека му недостигаат букви во писмото) стануваше – нескромност и дрскост.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Господата Матов и Татарчев доаѓаат и покрај нас се препорачуваат за благоразумни, а нас нѐ прогласуваат за крајни и со тоа надуено нѐ отстрануваат божем како меродавни фактори во тие борби и се поставуваат себеси за такви фактори.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
