богатство (ср.)
Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
НАЦА: (Благо потсмевливо.) Така. Која не ќе појдеше за убавината твоја и за богатството. (Сериозно и со сочувство.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Мислеше: вака ем работата на Лумана свршена, јас пред луѓето добар и богатството мене поголемо.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тоа така траело некаде до пред Илинденското востание, кога некој калуѓер нашол скриен пергамент на кој била нацртана статуата и испишани зборовите: „На први мај првиот изгрев на сонцето - каде што паѓа сенката од мојата глава - копај и ќе најдеш големо богатство...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не, рече бришејќи ги солзите. Не, тој нема да види од ова богатство ни грош.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На лединката немаше повеќе никој, но тој така занесено гледаше низ гранките, како да стоеја таму бескрајни карвани, што ги носеа сите богатства на светот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Во Охрид, рече тој, има насекаде закопани богатства.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не знаеше дали тој станар, тој Стојан Ванков, лежи на некакво богатство и од каде е тоа богатство, како што не знаеше дали неочекуваното богатство ќе го стори посреќен.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не можеше да заспие од нив и шепотењето на усвитениот Мануш кога и ветуваше на својата љубовница блиско богатство.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Прими го богатството мое и споменувај ме во своите молитви, - театрално, со остра нотка на иронија, рече Глигор и ги истури џебовите во плашливо подадените раце.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Главатарот ми понуди половина државно богатство (еден стар клуч, две празни конзервени кутии, една сламена шапка и неколку шарени парчиња стакло) ако го развеселам Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Ситните црни плодови го зголемуваа богатството и моќта на Мегалон.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Златото е богатство! - слушна зад себе тих глас. Малчо се сврте.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Имаше Мегалон толкаво богатство што не можеше да се знае каде почнува каде завршува.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Нашите луѓе, осем тие што првпат ги заслепува богатството од стоки, сѐ почесто се среќаваат во стоковните куќи, каде што се продава по фиксирани цени, или во магацините, каде што тоа е веќе одамнешна практика.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Всушност, уште при првиот чекор во оваа земја, се доаѓа во допир со нејзиното најголемо и најдрагоцено богатство - нафтата, која извира од рамнините на Плоешти...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Раскошна архитектура, мермерни шедрвани, бавчи и цвеќиња и двор опашан со висок ѕид, босфорски води, огромни мермерни столбови. 14.500 кгр. злато, кристал, хареми, тешки персиски килими, мермерни бањи, уметнички слики, фрески, полилеи, едно баснословно богатство - тоа е „Долма Бахче“...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Некои постигнуваат богатство осиромашувајќи други луѓе околу себе.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Чудесното во сложениот систем на моментот – богатството на неброени осетливи нишки со кои сме впиени во универзумот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
