вечера (ж.)
БОЖАНА: (Како смаена неволно ја поставува софрата за вечера. Бојазливо).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАТА: Ништо, ако не да вечераме, пак може низ вечера ќе ни падне на ум како да направиме. Што ќе речете?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Не гледаш туѓи луѓе имаме на вечера?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Илко и Доста се прибраа, и по слабата вечера, се најдоа на чардакот во постелата од нов посталач и нов покривач.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да има, братко, време кога да се приготви нешчо вечеричка, винце, ракиичка, знаеш каков е нашиот адет. Невеста се води, не е играчка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И нункото, и попот, и дедот Петко, и Стојо, сите ги молија да останат на вечера, но тие си зедоа „седите со здравје — ајте ми со здравје“ и кршија глава.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бошковица, која ѝ помагаше на снаата во миењето на чиниите од вечерата, му се приближи и го праша: - Бошко, да го запретам огнот?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја ведна главата покорно и уште попокорно ѝ нарача на снаата да им стави вечера, го нагости арамијата, поприкажува со него и кога стана овој, дедо Бошко си рече дека ќе здивне.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја размислил работата и една вечер, редницата ја тргнала софрата по вечерата, а тој го извадил ќесето со тутун, го наполнил лулето и му го подал и на синот: „Нà, запали“ – му рекол.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ќе се обидеме. Или тие мене, или јас нив – се закани стариот кадија и зачека со нетрпение да го извести Ајша дека вечерата е готова.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
За време на вечерата се мачев да не покажам пред никого, што ми беше во душата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На масата беше вечерата покриена со бела чиста крпа, тој ја креваше крпата, безволно јадеше, често и не седнувајќи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
По можност да не се врати до вечера.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сарски, одведи го Орцета в кујна и нареди за вечерата. (Иван и Младичот излегуваат.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
НЕДА: Токму ја испратив по скалите. Отиде в град и рече дека нема да се врати сѐ до вечера.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ќе му нарача дома да ја стават вечерата, да е готова, тој скоро ќе се прибере. Тоа секоја вечер станува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Една вечер Змејко помисли на тоа каква може да му биде вечерата на тој извишен како ластар младич, кога таа се состои само од една чорба и кога може да чини само една круна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И двајцата пријатели ја затворија меаната и тргнаа на вечера...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Стрпете се, другар Горјан - му се обрати тој на Горјана. - Вечерата скоро ќе биде готова.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ќе направиме за вечера малку качамак. Водата одамна врие.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
