вештер (м.)
Ќе излезе вештер и ќе те праша...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— А бре, како ќе се главиш, бре Крле, главата да му падни да даде господ, вешчерот стар! Кој ќе чуе, ка ќе рече?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сеедно. Сѐ што се случило продувало како вештерски ветар што се врти виорно во круг.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Те крадам По троа Секој Ден Јас: Ветер Вештер Во смртта Затскриен.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
А Еди е вештер! Сношти силува еден скинхед!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во тие моменти неговата потајна одбивност спрема Големиот Брат се претвораше во обожување и Големиот Брат изгледаше како да се извишува, непобедлив, бестрашен заштитник, исправен како карпа спроти ордите од Азија, а Голдштајн наспроти неговата изолираност, беспомошност и наспроти сомнежот што висеше и во врска со самото негово постоење, наликуваше на опасен вештер, способен со самата сила на својот глас да ја разори структурата на цивилизацијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Вештерски раце ме држат околу врат, а телото е мртво. Ме тресе снагата.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
