вози (несв.)
Ајде речете некоја ага! Речете ми ја: „Русе седи на мостето, Банџе се вози во чунчето“.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Русе седи на мостето, На мостето искршено, Банџе се вози во чунчето, Во чунчето на предница: (арија) Сам си весла, сам си прави, Песна пеи, лудо, сѐ за тебе, Песна пеи, лудо, сѐ за тебе Како да те, мори, граби! (арија) Бог да бие, Русе, твоја мајка, Твоја мајка, Русе, Ангелина, Што не те дава, Русе, кај што сакаш, Тук’ те дава, Русе, кај што нејќеш... (Додека Антица, потресена од песната, силно плаче, кумот расположен гордо го отресува ќесето и фрла бакшиш во дајрето).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Така се возеа околу пол час.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Темно е, не се гледа прст пред око и само од време на време кога светнува секавица, Мече со ужас гледа дека се возат не на чун, туку на шаварно острово ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Еднаш, како секојпат, Мече го возеше количето со полна тенеќија студена изворска вода, по патот посипан со жешка леплива прашина.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ни песот - веќе не квичи: можеби сѐ така треба да биде, тој да се вози, детето да чекори крај него.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Почнаа да ги заговараат. Да им раскажуваат како ќе одат во Истанбул, како ќе се возат на галии по море, како ќе ги пречека царот и како таму царски ќе живеат како негови синови.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе му објасниш да вози колку може позаобиколно, така што и стар софијанец да ја загуби ориентацијата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Му притрчува Фезлиев и го придржува да не падне на земјата и да не поврати.) Одеднаш... Сигурно е од возењето.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Низ Битола, пред очите на турската војска и полиција, се возеше со пајтон како богат солунски трговец...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Се бесевме и на локомотивата што ја возеше чичко Лозан и го молевме да ни раскажува за неа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Од песок, од ветар, од темница и од жед многу ми се спиеше и јас заспав, заборавајќи да му се заблагодарам на пустинското дете што ме возеше на камилата.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
А дотогаш ќе се вози секогаш до шоферот, од десната страна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Сум бил, порано и јас возев возови.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
На неа веќе подолго време стоеше вагон што нигде не патува и никого не вози.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Иако во градот често трчаше со другарите по топката, возеше велосипед по улиците на населбата, вежбаше на справи во фискултурната сала на училиштето, не можеше да стане ни збор за некаква споредба меѓу издржливоста негова и на Бојана.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Особено е најзаморно возењето по најстарата траса на метрото од „Сен Лазар“ до „Мери д`Иси“, чија линија е толку стара, што претставува веќе знаменитост на париското метро.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нив ги возат кога намераваат да излезат надвор од градот...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се вози брзо и брзо се пристига до целта.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Една желка се вози на потсушената трева над реката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
