гајтан (м.)
Да го видиш во оние алишта дебарски само со гајтани, ќостег од срма до рамото, нож и пиштол од сребро, а саат од злато, појас свилен, па на него шамивче свилено пред себе.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во саботата се плете невестата со гајтани, се реди со разни решмиња, монистра, ѕрнѕурки одзади по грбот, од тилот до пети, отспреди — од ушите до прстите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На себе носат волнени шајачки облеки, ишарени со гајтани.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
На себе носеше сини потури, ишарани со гајтани.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
На градите има срмен елек со гајтани, на половината опашал црвен појас, во кој закачен светка револверот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Потоа бркна во своите муси шалварести бечви меѓу гајтаните каде што му беше џебот, ја напика надолу раката скоро до лактот и извади клуч.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
По алиштата — бели бечви со црни гајтани, јакучки, со дебели сакми и јанински опинци, а особено кога го видоа белиот коњ, лесно ги препознаа нашите комити.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Белите бечви со црни гајтани, долгата козинава сакма и под неа кусата манлихера; убавите нови јанински опинци наполно одговараа на добро спремен четник.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Татко беше порачал терзија дома за да му сошие нови бечви и нов џамадан со гајтани опточени. За оној век алишта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Зетот Богдан ја поткренал ногата повисоко од невестата, со цврст отсек, му се гледаат белите волнени чораби под ногавиците на бечвите порабени со гајтан; при замавот, дуплите ракави на џамаданот му се поткренале нагоре како крилја од птица; под фесот зафрлен кон тилот му стрчи парче коса како празови лисја влажна од пот; погледот му е свртен кон невестата која ја следи во играта.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Со црвен, свилен гајтан ги врзува рацете на момчето на грбот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Изнаредил стихови од три - четири песни александринци Нуне Волта, неколку катрени, три - четири сонети и уште неколку гајтани стихови.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој гајтан од чад вистински личеше на појас од огромен џин и имав впечаток дека наближува моментот кога ќе се завитка околу вратот на забрзаниот облак.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ми го беше привлекол вниманието облакот кој откако ги пречекори црвените покриви на куќите на Водно веќе наближуваше кон црниот гајтан што се размотуваше од високиот оџак на „Турист“.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Небаре нозете му беа сковани во окови, а срцето со свилен гајтан престегнато.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Бре! И тоа го велиш! А, си чул ли, ако не го знаеш добро коранот, ќе ти дадат свилен гајтан сам да си пресудиш?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Ликовите се тиха језа – фризури ко Марџ Симпсон, дугачка брада сплетена у пунџа, гајтан веѓи ала Брежњев, бркови врзани у лептир машна позади уши, Амиши со страшно рунтави бакембарди...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Собата од висока класа со два телевизора, кои, нормално, не работат, и експонат од радио без гајтан. Светилката виси. И работи.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Бело лице љубам јас, Црни очи љубам јас, Гајтан веѓи љубам јас, Фајде нема... ...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
