гибне (св.)
Го праша како е со здравјето, како си помина на туѓина и којзнае уште колку прашања ќе му поставеше да не стаса кафето и да не го ѓибнеше на најосетливата жица.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Само ако те гибне мајка ти, ќе виде она како чичо ќе а натепа!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така свети Илија си ја чуваше сам стоката та никој не смееше да гибне ништо манастирско (освен питропите по селата и веќилите Вртановци во Прилеп) за да не се потфати како лисицата или волците што паднаа на пусија, откако ги изедоа манастирските ждребиња.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Само нека ме гибне по таа работа, лебами, ич нема да му се, плаша.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но кога се стокмија тоа да го сторат, на вратата од куќата најдоа напишано: „Никој да не се осмелил да ја гибне куќата!
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Бандо им викаше: „Првиот, првиот сакам да го видам што ќе гибне!“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Знаеш, ако некој е за чистење, сакам да речам осуден на смрт од тукашната управа, тука не смее никој да го гибне.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Боже пази да гибнеме од дрвата што беа за Коледе пред да дојде времето.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Кога некој некому ќе му гибне во крстот и во зборот негов со кој тој на Бога му се моли и мили, тогаш удира камбаната и народот го крева знамето со крстот на помош да си го брани и чува своето и на својот брат.“
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Како да си им гибнал во сржта на колективната суета.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Миник: од лутина или од итрина не расте: ситен, а врескаџија: уште не гибнат, не удрен, вреска.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Но, навреме се предомисли. Се сети дека тоа би ја гибнало во најосетливата точка.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И потем почна да ме моли; ме молеше како мало дете, целосно инфантилно; клечеше на колена пред мене, ми ги бакнуваше стапалата; рече дека бара само да му дозволам да ми го открие стомакот; дека ништо друго не бара и дека ме моли само на половина час „да му го позајмам стомакот“ (токму така рече, господин судија!); рече дека ми ветува дека воопшто нема да ме гибне со рацете; јас се смеев, оти предлогот беше луд; „Јан Лудвик“, му реков, „Ние сме возрасни. Какви ти се тие глупости?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Нешто се случи. Не знам што, ама овде Германците Гала не ја гибнаа само што тој офицерот нејзин ѝ го отргнаа, сигурно на Источниот фронт го пуштија така што Гала тука остана само со срамот на образот...“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
„Ништо не ми е украдено, ниту пак нешто имам за криење, ами дали навистина некој можел да ја гибне пљачката или мене така ми се причинува – не знам!“ рече Едо брезничанецот и пак продолжи на начин на кој како да му даваше време на авторот да се соземе: „Ако бил некој, кој може да е тој и што барал да ми влегува дома!
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
