глобален (прид.)
Татко ми во своите глобални размисли за козјото прашање беше начисто оти режимот има повеќе варијанти како да им се стави крај на козите во секоја република на Југославија одделно, во зависност од нејзината развиеност и од менталитетот на луѓето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Силвана Симоска, универзитетски професор по германски јазик Семантичката единица односно конституентите (лексемите) на глобалната метафора Времето на козите во наративниот модус на книгата на времето на тоталитаризмот (сталинизмот), асоцира на оние луѓе кои преку жртвите кои ќе му подигнат храм на својот духовен и идеолошки водач.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
На партиските стратези на развојот во градот им стануваше сѐ појасно дека козарите неповратно се оддалечуваат од глобалната директива наложена од федералниот центар – по секоја цена во првата петолетка на развојот да станат дел на работничката класа. ***
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Заверата е глобална и делува дифузно на сите фронтови, од Обединетите нации и НАТО Пактот, преку УНИЦЕФ и УНПРОФОР, до Ватикан и Масоните.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со ширењето на информациите - било да се работи за корпорациски планови или строго доверливи владини операции - тие веруваат дека можат да го спроведат овој нов техноестаблишмент почнувајќи со бенигни социо-политички чувари способни за запирање на глобални операции, до анархисти кои се одмаздуваат поради масовната алчност со пустошење во компјутерските системи - или електронски терористи, подготвени, желни и способни да се осигураат од непријателите со едноставно блокирање на системот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Можеме да започнеме со насловите во весниците, со жалопојските во уводниците и во контакт- емисиите: дека нашиот едукативен систем се распаѓа; дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги читаат и разбираат зададените текстови; дека tag-line комуникациите, од некои наречени “bite speak”, ги уништи последните остатоци од дискурс во нашиот јавен и политички живот и од инстант- докторите и медиумските консултанти направи наши нови шамани; дека додека комуникациската империја се бореше за глобална хегемонија, издаваштвото падна под власта на „нултото салдо“, и дека ерата на „моќни трендови“ е пред нас; дека фондовите за уметност се кратат на сите страни, додека самата уметност изгледа преживува длабока криза на безначајност - и така натаму.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Доста е јасно дека сите студентски судири (како и пошироко, на нивото на глобалното општество) околу претставништвото, делегациите на власта, од истата причина, сега сѐ уште само фантомски перипетии кои се, меѓутоа, сѐ уште доволни, од очајание, да го заземат првиот план.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но колку и успешно западните визии за унитарен постмодерен глобален свет - управуван од „дигитализираниот свет на компјутерот“, „хипер-реалноста на симулакрумот“, „суперобјективизацијата на субјектот“ и „телеприсутноста на еден свет без просторна длабочина“ -да можат да го доловат искуството на бестелесната сегашност, тие не можат да се применат на нашето искуство и на нашиот развој.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Овие практики на зборување и пишување воспоставува описи на сознанија кои се сметаат за „глобални и единствени” (Foucault, 1980), описи кои ги маскираат историските битки поврзани со нивното достигнување, како и мултиплицирањето на отпорите кон нив.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во сајберсветот ќе се натпреваруваш, ќе имаш љубовни врски, размени, шаховски игри, разговори, истражувачки проекти, ќе скијаш на кој рид сакаш, со сите оние прекрасни луѓе, и секој сѐ повеќе и повеќе ќе комуницира со помош на тој глобален јазик на икони. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 89
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Проблемот и хаосот во македонската култура не може да се реши со глобални концепти, концесии или консолидации.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Токму стилот на пристојност од педесетите се здоби со форма на глобален граѓански стил, кој ќе се задржи сѐ до денес, кога е карактеристичен за динамичните јапии, успешните млади деловни луѓе.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Нејзините корени можеме да ги најдеме во периодот на првобитниот психоделичен расцут, во педесеттите и шеесеттите, кога се случуваа глобални промени во свеста на човештвото.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Глобалното Село каде што сите сме заедно, се употребува како метафора за тркалезната маса на која се собираме за да разговараме за сѐ што нѐ засега. Rheingold ја анализира состојбата на CMC (компјутерски посредувана комуникација) и пишува за зависниците од различни системи: минител во Франција, кампус мрежите, xxx, bbs (само за возрасни), во центарот на Небиднината.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Глобална религија на иднината ќе биде зголемување на интелигенцијата. Надоградување на рпмс.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Новосоздадените држави можеме и да ги акцептираме како обид за политичко, културно и цивилизациско центрирање и како увертира за една целисходна и експлицитна еманципација на локалното (специфичното) со универзалното (глобалните системи).
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Идните глобални бизниси ќе заземат две насоки: Кибернетика (управување со левата мозочна хемисфера).
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Со рекламирањето слабоста на бебето станува евидентна и неможна за игнорирање, а секое неделување во правец на задоволување на потребите на бебето води во етички конфликт и срам за глобалната заедница.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тоа не значи дека сите етноси во Македонија треба да се денационализираат за да се створи некаков наднационален граѓанин кој подоцна би бил дизајниран според потребите на глобалните политички интереси.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Дваесет и првиот век ќе биде сведок на нова глобална култура, чии припадници припаѓаат на новата раса, ја слават човековата индивидуалност, човековата комплексност, неговите потенцијали, тие се просветлени бесмртници што комуницираат со брзина на светлината и дизајнираат технологии за нивната научна ре-анимација. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 37 okno.mk | Margina #32-33 [1996]
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
