глутница (ж.)
Чекав да удри гром, да плисне порој, да дојде глутница седништа, за да ја покажам својата гусарска нарав, зол секогаш, сегде, кон секого.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се колнев дека ќе издржам, дека ќе го дочекам денот кога ќе доаѓаат во замелушена глутница да бараат покајнички и со муцки на уловени јазовци прошка. Од Него. И од мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Со првиот мек зарез, почнаа во градот да завиваат, гладни глутници на сирени.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Зад клупата на која седам помеѓу двајца безоблични и неподвижни стражари во бело, можеби само на чекор од мојот грб, слеана е во масив на бес страшна глутница од сите оние што ме следеле, што ме труеле и што ме довлекле во овој пекол.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Иако дојдоа преоблечени во бело, иако докажуваа дека ми се пријатели, дека од Него се советувани да ми помогнат, ги познав, имаа половина лице: едно уво, едно око, една ноздра, и се движеа во правилен круг околу мене, злокрва глутница што не носи надеж и не нуди утеха.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Волчи глутници в снег, заклани овци, заклана надеж. Тоа беше првата причина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Газеше по нараснатата бара и во клобуците во кои умираа капките на дождот пушташе кораби од хартија; а неговата чета, глутница, дечишта, одеше по него и го обожуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И му се стори дека е во нивната саботна колона, упатена кон сонливото гратче под планината, и самиот тој како тие - со ипотен грб и многу шум во главата, во таа човечка глутница со шестдневна печалба в џеб и шестдневно неспокојство во крвта.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И дека сева оваа глутница што вие околу нас не ми е дојдена преку глава?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ќе живееш сѐ додека глутницата од силници има потреба од твоето живеење. Живеј за себе!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој не го слушаше, само го чувствуваше како тежок презир кон самиот себе, кон оваа глутница што го запрела дишењето за да ја слуша анегдотата за смртта.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Една волча тројка: еден волк, неговиот помлад соперник, наследник, и неговата мајка, жена, или бегалка од некоја друга глутница.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше еден од водачите на глутницата и сега беше опијанет од гладот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше тоа една постојана глутница волци, што се шченеше и си живееше тука, во Белата Долина, и сега палавееше по снежната ноќ.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ни змија, ни лав не видов. Видов глутница антилопи, неколку зебри и еден носорог.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Од долги проучувања и набљудувања, веќе имаше и свои заклучоци: ако ѕвездите од северната страна започнуваат како престоени цветови да венат губејќи ја бојата и сјајот, претскажува дека ќе фатат големи болести по луѓето: улери, дамли, трески, тифуси, офтики, чуми, бисерки, приштови, заушки; по ајваните: шапови, бутури, метили, лигавки, сараџи, красти, струпци; по кокошките: слепило, вртиум; по кучињата: беснило; по полето: каклици, жудилки, глутници, спарини, мемли, скувалки, пепелаш; по дрвјата: пајажини, гнилачки, имела, трат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
В сон ме проголнува некој црн ветер, В крв мисе насели `ржење на гладна глутница низ снегот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Во едно сокаче, глутницата градски пси му го препречи патот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Цела глутница иде и нѐ демне.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Што сакам јас? Можеби ништо, можеби самјакот и нема желби или, доколку ги има, тие се поинакви од желбите што ја движат глутницата на неговиот видик.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
