голомразица (ж.)
Озгора беше еден влажен слој земја, добро набиен и со она бело подсветнување на голомразицата, додека ја откопуваше со казмата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа можеше многу добро да му го каже она густо врнење на острите ситни снежинки, што паѓаа право, воопшто без поигрување, што се сипеа прегусто и преситно во посивената белина на тој ден надвор, кој со нив изгледаше како целиот да е една голема грутка настрхната голомразница.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Возењето стануваше некако посигурно, иако се газеше само по снег и голомразица.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Знаете, кога бев мал, чевларите од кожа на ајкула и непце од штука правеа ѓонови за зимски обувки.... Заради голомразиците... Некогаш...“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Само во зима, на студ и голомразица, бастунот ја преземаше својата основна функција, да го потпира патот, но и тогаш дедо ми не запираше, не се колебаше, туку со одмерен чекор стигаше секое пладне да го испие своето „горко, накај средно“ кафе во „Метропол“ со пријателите-пензионери, во просек петнаесет години помлади од него.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
