гримаса (ж.)
Прочуениот Август Рицман со смешни гримаси на лицето оди кон смртоносниот топ. Тој, живата граната - Август.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Реферира везирот уште за сума писма од полководците на исток и на запад по средоземноморските брегови од каде што идеа само поволни извештаи – од победи кон победи и најпосле, со извесно потценување, правејќи гримаси како за нешто безначајно, изусти: – Еве, милостиви господару, и една ситна работа, ако ми дозволиш да ти доложам.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Примашот пцуе, а гостите прават непријатни гримаси, нервозно одмавнуваат со раката, како да тераат некаква досадна мува што им брмчи во ушите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во истиот момент лицето на пашата се сви во дива, сатанска гримаса. Тоа стана зелено.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Секако на овој човек му се слоши - вџашено ги врти очите и бледилото на неговото лице се крши во гримасите на преплашено изненадување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се лулаше земјата, се поткренуваа уплашени гримаси, изригнуваше пламен што темнината стрвно го голташе. Хаос се ширеше и го стеснуваше видикот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Со интерес се запираше врз секого од кругот и јасно се втиснуваа во него ликови, гримаси и гестови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Сигурно, - рече Србин и направи гримаса со устата.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Со исклучок на неколку документарни фотографии - како онаа славната на која Дишан чучнат на клупа во еден парк во близина на Париз прави ѓаволеста гримаса на ококорено исклештен монструм - на кои се наѕира само трага на овој аспект на уметникот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И самите простории имаат премногу декор, завеси, бои, тапети, позлати, кристали и паравани, а на масата натрупана до таван има по некоја наказна гримаса или двосмислена игра со зборови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Милувај, кажувај откорната штицо во моите уши шкрипни збор од стисок зад доцната есен клун твоето лице со тврда гримаса на одметнат врисок и блиску, сосем блиску во паднати лисја и стивнати птици од предзимска мисла се тркала бисер од поплака тивка стара колку слухот со воздушни уши кон ветерот со око што од себе се суши ќе одминам во ехо на чекор од чизма ти далечна, крцкава стрпи се и слушни од жлеб, клинец и чекан чука мојот призрак. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Лицето на разобличениот странец се искриви во страшна гримаса.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Младичот од онаа страна на улицата со гримаса на устата гледаше во овој чувар на редот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Напнувајќи се и правејќи гримаси, да исцеди од себе порција измет?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Истото се повтори токму кога се разминуваа: беше тоа само една гримаса, едно потреперување, брзо како затворање бленда на фотоапарат, но очигледно вообичаено.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој направи една лоша гримаса на лицето и ми се закани.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Но, тоа боли: погледнете ги сликите на средновековните мартири: какви физикални маки, крв, какви гримаси на бол.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Според смуртените гримаси како да викаше: Тргнете се! Не можеме да работиме! Ама сеирџии!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Бегот ги крена веѓите во значајна гримаса, лицето му се разотвори, тагата широко се расплина.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Рангел го набра лицето в презрива гримаса и го допре Коча со рака, дека овој беше замислен и загледан надвор.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
