громогласен (прид.)
Од сите страни се разнесе громогласен, здрав младински смев.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сето тоа потраја само малку време, а после се’ се смири, само што и потаму јачеше громогласниот смеј на чудовиштето: – Ха-ха-ха ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се разнесе грмогласно „ураааа!“ од четиристотини грла и залпови од пушки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И пак ќе нѐ зафати незапирлива, громогласна смеа. Ќе ни се искинат образите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Громогласно кивнав, некаде околу 110 децибела.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Убивањето на туните, притеснети во малиот простор, го следат громогласните извици на матанѕистите, на чело со нивниот капетан Монги.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Вака според мене изгледа рајот Јас сум голем мечтател и сонувач Будно сетам се ближиме кон крајот – но не мисли – остани додворувач Пред вечноста наша да стане пекол не стивнувај, беснеј, дивеј по веков Мојот Хемингвеј одлучно би рекол Бијте камбани в громогласен екот!
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Но знаеше наеднаш да се чуе и громогласна смеа од истата маса.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Но шинелот нели е мој!“ – рече еден од нив громогласно, зграпчувајќи го за јаката.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
На еден канал позната актерка патетично читаше нечии стихови, а на друг во живо вртеа кај луѓе со громогласна „хепи брдеј“ да им честитаат роденден.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Беше силна тишина. Се слушаше мувата која громогласно и громко леташе како да е царица на просторот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Рада качена на моќното БМВ зад кое се виореше виолетовиот фустан беше дочекана со громогласен аплауз.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Квалитетот на песната измами громогласен аплауз.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Беше главен актер за чие актерство заедно беа наградувани со громогласен утрински птичји пој, грозд свежа сонцевина и подграден татнеж кој како коњски топот секогаш повикуваше на бис.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во воздишка загина гласот. Стивна. За да се чуе громогласно Стихот.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
