делфин (м.)
Скокови на делфини, од студентските дни Delphinus, крици на некогашни веслачи на галии.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Под брадата на вториот морињата се сокриваат. Сега делфините во влакна пливаат.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Плива како делфин! - се восхитуваше некој друг капач, навикнат секој ден да ужива во играта на малиот коњаник.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Будалесто лето: со малечката се нуркаа,собираа школки по песокот, се смееја пред фигуринките на голите танцувачки, шепотеа за делфините скриени во тајната одаја на миноската кралица, се јазеа по подјадената тврдина на Млетците или, со автомобилот, го сечеа островот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се обзирна: големата риба уште еднаш заокружи околу него, потоа, со нежно бранување, изнурка насмеаната глава на – делфинот!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Младичот го јавна делфинот. И занесено обгрлени, тие итаа по синиот пат на срцето, потскокнувајќи како немирен, ослободен бран.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ars poetica
кога го опеваш не го спомнувај
морето, туку кажи делфин
кажи алга, кажи блуз
или
за морепловците, потонатите ’ртови
јодот и струјата зборувај
за солта, нуркачите, светилниците
за галиите, фосилите, коралите
за одронувањата, песокта, реумата
за ритамот
за матката
за бродоломците
за капаците на прозорците, кристалите и
авантурите, морските болести и трговијата
на свила и бело робје
за капетаните последни што умираат
за проститутките кои не се надеваат...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Понекогаш, кога ќе ме фати меланхолија, паркирам покрај океанот и поминувам некое време ѕверејќи се во таа бескрајна површина, во сите тие сурфери, галеби, фоки, делфини, алги, школки, ајкули...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Бараш утеха во подвижните прегратки, ш’шкавите симулации, брановидните форми, кадите и леѓените. перничињата на прстите се набираат, твоите се лутат, сонцето пече, но ти тврдоглаво го протнуваш телото низ гумениот обрач, и се фрлаш во базенот, ја потврдуваш акватската теорија: кожата ти е мазна ко на делфин, под кожата имаш сало и си се родил обвиткан во Vernix caseosa, поблиски ти се морските цицачи отколку некаков влакнест, копнен мајмун.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ѓаволче црвено во јама црна, тврдоглав мекотелец и делфин во чаша дождовница.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ене онде на океанскиот брег под крајбрежните чемпреси Абориџините трампаат една песна за еден радосен крик на делфините отшто само делфините се радосни на плажите на кои има илјадници километри за распостилање на домородната тага.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
И се сетив веднаш на чичко Славе од Пореч, кој преку цело лето продаваше излеани восочни свеќички во форма на животинки, од кои врв му беше „Адриатик делфин“, а се сончаше исклучиво на нудистичка плажа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
