дејност (ж.)
Неговата дејност завршува во 1917 г. со Октомвриската револуција во Русија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Револуционерната дејност е привремена и разрушувачка, а не вечна, соѕидувачка.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
111. И за оваа дејност на Богословско-учителската школа во Белград постои исцрпна архивска документација што наполно ги потврдува зборовите на Мисирков.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа е негова дејност и негово царство, коешто го воспоставува тој во својата сопствена сфера“, вели Хегел.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
На овој универзитет Хегел ја започнал својата филозофска дејност, во почетокот под големо Шелингово влијание, но набргу сосема се осамостојува и со текот на годините го развива и го употполнува својот филозофски систем.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Жива пропагандна дејност развил и преку некои софиски весници.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Издавањето на соби во туристичката сезона, всушност, станува дополнителна дејност.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Немаше друг збор за сево ова дејност освен гнасотилак.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И ова ми е некоја револуционерна дејност, вели Оливера.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така се разнесе по куќите прикаска од безброј парчиња, без почеток и без крај, без смисла, како и обично што се случува во такви прилики, една доверливост што минува од човек на човек, за задграничната дејност на Марко Проказник.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Наместо да ја открива подривачката дејност на македонските организации, тој, вели, тргна по стапалките на Апостол Макаровски.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Игуменот им кажа дека манастирот го изградил свети Наум околу деветстотата година, дека бил светилник на словенската писменост и култура; дека по неговата смрт, дејноста ја продолжиле неговите ученици.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Во 1802 година доживеал голем пожар кој ги уништил манастирските конаци, манастирската библиотека со драгоцени книги, просториите за препишувачка и печатарска дејност.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Манастирот подоцна, им рече игуменот, со доброволни прилози на народот, пак се обновил, но низ времињата бил често опустошуван и плачкосуван од качачки банди: опустошуван бил и од чумите што ги носеле војните; но тој пак опстојувал и ја ширел просветителската дејност преку учениците што учеле во неговото училиште.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Народното собрание, по брза постапка, ќе го усвои Законот за забрана на козите, а Народниот фронт уште од сега треба да започне со неопходната објаснувачка дејност. Смрт на козите, слобода на народот! ***
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Културата е подрачје каде што се одвива духовната и творечка дејност на човекот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Очигледно дека уште мудриот Сократ насетил дека творештвото е тешко доловлива дејност на мозокот и често акт на изменета состојба на свест.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Третата премиса е дека разговорите кои што се потребни да се разреши оваа дилема се попречени бидејќи (а) доминантните говорници во групата која разговара го забрануваат дијалогот за проблемот; или (б) постојат надворешни пречки (како што се политички притисок, закана со насилство во семејството, културна или верска дејност), кои јасно забрануваат разговор во врска со дилемата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Иако во раните години на деветнаесеттиот век оваа дејност беше ценета и се сметаше за сериозен и корисен метод во процесот на истражување и обликување на стилот на писателот, многу повеќе отколку што тоа било пракса во изминатите векови, постоеше уште една струја со тенденција да направи пресврт во статусот на преведувачот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
