допушти (св.)
Бугарија да беше водела „самостојна” и „национална” политика, таа не ќе го допуштеше првото и ќе го решеше македонското прашање со поголеми реформи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Каравлашко не може да го допушти на неговите граници создавањето на една голема Бугарија, која, може, после ќе ја бара од неа Добруџа!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
При допуштањето да се доселија готови јужнословенските народности на Балканскиот Полуостров совршено неосветлено останува прашањето за границите меѓу Бугарите и Србите, особено прашањето со какво население беа населени средновековните: Морава, Кучево и Браничево, или, со други зборови, денешното Кралство Србија?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во ѕидот на оваа страна допуштено е да има набиено два три кола на кои зимно време се обесуваат водените сакми и гуни, или некое котле со вода, да не го локаат пците или избурбатат прасињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој поскоро ќе пресвисне горе крај орманите, барајќи визит-карта, отколку да допушти со картичка да одговори.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му допушташе на пламенчето да се распалува до една висина до која тој ќе посакаше да го распали.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога допуштија, оние двајца станаа и почнаа да се облекуваат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Вардеше само да може да го погоди оној миг, кога тоа прегладнето копиле ќе се обиде да му се приближи; важно беше да не му допушти да му се приближи така, за да може да го дрпне одзади со онаа своја шилеста муцка, друго ништо не можеше да биде важно таму назад.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За одредно време за мерките кои веќе се набележани, нема да се допушти ограничување на консумацијата на водата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Зашто домаќините како да заборавиле дека лете им доаѓаат двојно повеќе гости отколку што има жители во населбите и така допуштиле гостите да губат нерви за работи што можат да се решат ефикасно.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А таму, на Рамник на Горник, над отворениот гроб на мајка си, одржа една проповед во која првин ги нападна грчките владини и писмо, а потоа ги искара и татка си и сите потковичани што допуштиле да бидат измамени од еден туѓинец.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дури и Тихир бег Јаузоски, кој, зашто Боше беше негов овчар и најдобар во Потковицата (само да ѝ го земеше вимето на сјагнета овца во грстот веднаш ќе ти кажеше кога точно ќе се објагни, дали по еден саат, дали по два дена, или по една недела) им беше многу налутен на Јанчески што допуштиле ајдутин да им го земе од постела, во тоа виде божие претсказание па помирливо рече Господ нека ви се смилува вам Јанчевци: ланилето еден ваш се вулоган паѓајќи од Камен, завчера стрика Анѓела го закопавте, ноќеска ајдути трет ви грабнале и заповеда сите возрасни веднаш да се дадат во потера по ајдутинот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш за божиќните празници, допуштено беше да се улови и убие и најсветата птица, гугутката, или уште како што ја викаат во некои Пелагониски краишта, во Леринско, галицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дедо ми пушти цела каленица вино и кога каленицата го врвеше првиот круг, како и другпат, додека ние ги баравме врелите компири, ни допушти и ние да лизнеме по една капка вино.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ги префаќам како божем да не допуштам жолчката да ми истече од месото на дното на садот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
А свеска ми се лути. Немај страв, ми вели молејќи ме да ѝ допуштам да ми се приближи погоре со својата горешта дланка.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Мама страшно се налути и тој ден не го допушти тато при себе.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Потоа допушти да го разбудат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Притоа девојките уште посилно заплакаа, се стутулија уште повеќе и ги заборавија весниците, допуштајќи дождот да им се измеша со солзите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Иако знае дека тоа не смее да го прави, допушти нејзините уморни прсти да отворат една кутија и некако од неа да исчепкаат едно догорче.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
