дојде (св.)
И у полношт ја собудила царицата девојката и ѝ рекла: „Иди, Марие, напред, и ја по сахат после ќе дојдем по тебе.“
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Видох што око човеческо не видело и чух што ухо не чуло, и не е кабил да се искаже, ни на сердце некому от живите на земјата не му дошло таква благост и сладост.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Дојдоа мајките чие што чеда со Кузмана паднало; потем со Неда Кузман го тажеа тие.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Знам, нечесно ќе е да почнам со играта овде, зашто со милост сте дошле.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но откако дојде на себеси кутрата Неда - отвори полека очи.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Беха дошле Турци клети, врли Арнаути, не двамина, не тримина, цели десетмина.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
А та нему: „Слушај, Божин, ако не ме земеш, сама ште ти дојдам, Божин, бегалка ште станам, татка, мајка ште оставам, љуба да ти бидам.“
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Што си дошла ти самичка без сина, без штерка или немаш ти роднина, иста кукавица?
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Се исполнила куќата од селани, повеќе стари, и секој му велел: „Добре дошол, Аџи Силјане, добре дошол Аџи Силјане.“
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Немој, мори мајко, не плачи за Силјана, ѝ велел Велко, оти за Велигден ќе си дојде аџија.“
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Јас што дојдов овде, штрк, не оти сакав да бидам штрк, ами клетвата од татка и од мајка ме фати, што не ги слушав како врапчињата Сиве и Чуле.“
„Силјан Штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
На 19.3.1877 г. е потпишан Лондонскиот протокол за реформи во Европска Турција, но бидејќи и него Високата порта го отфрли, дојде Руско-турската војна (1877-1878).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во 1902 год., кога Крсте дојде во Битола, стана и домашен учител на конзуловите деца, а на 26.7.1903 год. (ст.стил) тој му беше единствениот сведок при убиството и заедно со неговото тело мораше да ја напушти Македонија и отиде во Одеса, а оттаму во Петербург.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По година две, деца ќе дојдат. Тие уште повеќе ќе го врзат за семејството… И ете ти домаќин човек! Да, не погрешив…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
МАНОИЛ: Ти си ги оставил? Треба ли и јас да дојдам?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Која е таа? Зошто дојде токму во овој момент? Што сака од мене?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
„Да замислиме дека до крај е дојден развитокот на тенденциите што ги видовме: тогаш – паричниот капитал на нацијата е обединет во банките; банките се сврзани меѓу себе во картел; инвестициониот капитал на нацијата е излеан во форма на вредносни хартии.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Концентрацијата дојде до таму што може да се изврши приближна процена на сите извори на суровини (на пример, наоѓалиштата на железна руда) во дадената земја, и дури, како што ќе видиме, во низа земји, во целиот свет.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Затоа, без да го забораваме условното и релативното значење на сите дефиниции воопшто, кои никогаш не можат да ги опфатат сестраните врски на појавата во нејзиниот полн развиток, треба да се даде таква дефиниција на империјализмот којашто би ги содржела овие пет основни негови белези: 1) концентрацијата на производството и капиталот, која дојде до таков висок степен на развитокот што ги создаде монополите, кои играат решавачка улога во стопанскиот живот; 2)
спојување на банковниот капитал со индустрискиот и, врз база на тој „финансиски капитал“ создавање на финансиската олигархија; 3) извоз на капитал, за разлика од извозот на стоки, добива особено важно значење; 4) се образуваат меѓународни монополистички сојузи на капиталистите кои го делат светот, и 5) завршена е територијалната поделба на земјата од страна на најкрупните капиталистички држави.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
