евидентен (прид.)
Натаму, можеме да воочиме еден процес во градењето на чинговиот стил кој се остварува врз еден евидентен принцип.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
1. Пред сѐ, евидентни се циркуларните импликации на овој модел.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Станува евидентна, дури и за еден млад ум, во цивилниот живот недоволно нагласената поделба која наоѓа јасен израз во војничката дистинкција помеѓу „офицер“ и „човек“.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Сето тоа доведе до денешнава состојба, кадешто е евидентен јазот меѓу она што ѝ се соопштува на јавноста и она што извршителите го прават по повод контролата на менталните заболувања.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Нивните евидентни грешки само ги стимулираат за поголеми грешки и за погласно самодокажување.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Меѓутоа на премногу евидентен начин.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Со рекламирањето слабоста на бебето станува евидентна и неможна за игнорирање, а секое неделување во правец на задоволување на потребите на бебето води во етички конфликт и срам за глобалната заедница.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Уметникот е всушност целата евидентна историја на свесното постоење, тој е целокупната археологија на цивилизацијата, тој е активен симулатор на времињата и настаните и конечно кловн и шут во сопственото време.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Враќањето од изгубениот рај на детството содржи една евидентна прустовска резонанца, само лесна варијација нѐ дели од Потрагата по изгубеното време: ако враќањето е опишано како невозможно, тогаш враќањето (од враќањето) нему му успева!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Симон Дракул, Ташко Георгиевски, Ката Мисиркова, Петар Ширилов, Божин Павловски, Димитар Башевски, Трајан Петровски, Живко Чинго, и сите други неспоменати овде, кои го следеа во нашата литература тој процес, сите тие горчливи австралиски патеписи, сите тие кенгурски скокови и вестаустовски стории, сите тие вагони врз глувите колосеци што чекаа да не однесат безнадежно кон некои рамни земји и далечни континенти, сите тие литературни зафати во современата наша литература како да се продолжеток на една тематска врвица што ја започна Стојан Христов во литературата со евидентен успех.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Следната сцена што ми ја прераскажа пријателката која го фотографираше приемот, беше како двајца од службата за животно здравје, го одвеле Давид во лудачка кошула, под изговор дека „на кутриот, од неодамна душевно болен, почнале да му попуштаат конците на трпението”, а евидентен доказ за тоа била „запенетата уста која е единствен и непобитен доказ за беснило”.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
