егзактен прид.

егзактен (прид.)

Бојадисувањето како лесна смрт или и егзактната непристрасност е пристрасна Два круга-соседи, едниот син, другиот жолт, имаа полупречник со еднаква должина и заедничка допирна точка Х, што и симболично го означуваше нивното взаемно почитување.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ова е егзактно! Тоа, нешто налик на екран, светка: триаголниците сино, кругчињата црвено, правоаголниците жолто.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Егзактноста (научното) на дигиталното е убава и обратно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во окружувањето со компјутеризираните алтернативни светови, судбински се менува и топосот на уметноста, бидејќи уметничките облици настануваат со помош на дигитализација, а егзактните научни дисциплини веќе не можат да се раздвојат од уметноста.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дотогашното сфаќање на научната фантастика се засноваше врз делата на великаните на тој вид литература, како Исак Асимов (Isaac Asimov), Артур Кларк (Arthur Clarke) и Жил Верн (Jules Verne), кои својата инспирација ја црпеле од егзактната наука.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Станува јасно дека другите форми на уметноста ќе станат стварни, т.е. ќе творат стварност кога ќе се ослободат од својата емпирија и ќе ја достигнат во науката веќе реализираната теориска егзактност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Дисциплинирано е бидејќи мора егзактно да го почитува правилото на бројниот код т.е. собирање и одземање. 134 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Татко ми и така сакаше да студирам некоја егзактна наука, како техника или барем медицина. - Ќе изгубиш цела година.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој што ги пропишува божјите заповеди ќе ги состави и човечките забраните се услов без којшто не се може во Сенатот, Олтарот и Креветот во Науката и Уметноста без оглед на егзактноста
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ми беше доволно да ги отворам овие книги на која било страница, за да го почувствувам зрачењето на едно блескотно присуство кое се наложуваше како егзактна антитеза на сѐ што некаква постојана актуелност без прекин ни ги бодеше очите: омраза, свирепост, лудост и над сѐ глупост.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разминавме тивко како странци. Егзактна апстрактност.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)