еднаков (прид.)
Значи, во текот на последниве 25 години односите помеѓу Бугарија и Македонија почиваат не врз почва на еднакви традиции и задачи, а на чисто трговска основа т.е. едниот го експлоатира другиот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значајно е, меѓутоа, што не само што не биле сите лидери на Организацијата против дејноста на МНЛД, па значи и против Мисирков, туку некои од нив имале дури и идентични или еднакви гледишта за основните прашања за македонското ослободување.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
21. Приврзаниците на таа теорија пак се подразделуваат: 1. на коишто кажуваат оти тоа средно е еднакво далеку и од Србите и од Бугарите; 2. оти тоа е поблиско до Србите; 3. оти е поблиско до Бугарите; 4. оти дел е поблиско до Бугарите, дел – до Србите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
БАБА АНЧА: Народ, како народ... Ни сите прсти се еднакво долги, ни оти сиот народ е едкакво умен.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Без врсници и еднакво силни.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сите овие луѓе – пазачите – изгледаа еднакви.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Имаше и поопасни, полоши бунтовници од Мариовците, но режимот беше за сите еднаков.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Арсо се убедуваше веќе дека помеѓу нив се стопува различноста и нивните преживувања се еднакви.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И правилно размислува Билјана. Сите луѓе не се еднакви.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ќе размислам, - вели. И отиде да размислува како поубаво и како еднакво да ги сака сите луѓе.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тој брзо исече едно парче платно од шаторот што беше повеќе искинат во невремето, пронајде две убави, еднакво цврсти ластегарки, па од платното и од нив направи носилка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Откако само еден момент ги погледна држејќи се со рацете по колковите како да се исправа од работата, му ја подаде раката на Котета, воедно велејќи за поздравувањата и со братучедите што беа еднакво одмерено и здржано срдечни: - Ај добредојдовте... .
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Сѐ се одвива некако во еднаков амбиент, под отворено небо.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А Уља еднакво си седи во постелата, ме чека, вели и само плаче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Знам ама не можам да му земам од уста на другите. На сите им се јаде. Сите еднакво ме болат, болка да ме отреби!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дали се еднакво или нееднакво дарувани, вели, малиот девер и стариот девер, нункото и старосватот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Построени, со еднаков чекор и песна се враќавме под врбата, дваесетина минути не вежбаше Маријанти рамен строј и чекор, а потоа добивавме чинија макарони (секогаш за ручек и вечера макарони), јадевме набрзина и одевме на спиење.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Премногу сум стар, премногу сум сам, немоќен и уплашен за да можам да се кренам против злото, но со него, од бога, правдината и би ја распоредил така што секој створ на земјава да има еднаков дел од неа и да има еднакво право на неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Totus mundus agit histrionem – магијата на младешките сништа, играрии, вилински карневали, на мангупски царчиња и шумски духови, на слаткото травеститетво, кога вљубеноста е Атлас, но атлас кој и покрај силата е незапирливо нежен, а светот на новите облици заличува на нестварниот свет од бајката, низ кој талкаме полни со духовна и физичка кондиција и приемчивост – и сега во овие исечоци, во оваа шкрта милост на сеќавањето, поттикот е еднакво жив.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Бојадисувањето како лесна смрт или и егзактната непристрасност е пристрасна Два круга-соседи, едниот син, другиот жолт, имаа полупречник со еднаква должина и заедничка допирна точка Х, што и симболично го означуваше нивното взаемно почитување.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
