едновремен (прид.)
Се гледаа така и прикажуваа со очи неколку моменти додека, најпосле, едновремено не се насмевнаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пред земјанката внимателно го тутна в џеб едновремено застанувајќи стегнато крај Србина.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тие грчовни изблици на најеминентните писатели биле секогаш, едновремено, и плодни и залудни.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Гласот на рожбата и мекањето на козлето се слушаа едновремено.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
– А каде ви е сега тој клет Чанга? – продолжи шефот. – Чанга е во паркот! – извикавме едновремено, ние децата. – Шипинки во паркот!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
За мене овие навестувања на промени се депримирачки, но едновремено забавни - во најмала мера за да се спекулира околу нив.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Може и побенигно: Маргина/Темплум е една птичка што дреме врз дебелокожестиот носорог, гребејќи се од него како од извор но едновремено и штитејќи го од гадните вошки.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Писмата* Келн-Скопје од 89 г., што се пред вас (драги („)маргиналци(“) и творјани), се наоѓаат тука од три причини: првата и апсолутно доминантна е онаа естетската; станува збор за една комплексна, измамнички автореференцијална и во крајна линија лирска во своите пајажинести структури, приказна, всушност Дијалог (воспоставување Разлики што искри Креација!) меѓу два прилично различни духа чиј што фантазмогориски набој се судира на тоа чудно поле на епистоларната проза; втората причина е обидот едновремено да се воспостави како разликата меѓу тоа “fin de siécle време” (кога медиски суптилно дозираниот но континуирано експандирачкиот фашизам на Милошевиќ и неговата клика од глупаци, слуги и разбојници, почнуваше да се прелева преку чашата и полека да ги разјадува и онака тенките шевови на „вештачката творба“) и ова време (на нов почеток, како во нов век, на некој начин, без доволно артикулирани репери и со многу неизвесност), така и сличноста, што можеби најмногу се согледува во таа потенцирана артифициелност, маниризам можеби, ескапизам дури, што, на некој начин, самата уметност и е, гледана од тој беден политикантски агол; третата причина (зошто токму овие „декадентни“ писма, кога и Вулкански и Станковски имаат дела многу „позаводливи“, „попримерени“ на овој сегашниов - „нововековен“ - контекст) се надоврзува на втората: кои сме и што сме со тој багаж што го имаме во главата?
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ана беше непредвидлива, седеше токму на седиштето крај прозорецот, таа веќе се наоѓаше таму кога јас влегов на станицата Етјен Марсел па кога некој Црнец ослободи едно седиште напред за кое како никој да не беше заинтересиран, па кога јас успеав да се провлечам со некој неодреден изговор меѓу колената на двајца патници што седеа на седиштата покрај ходникот, останав покрај Ана и, речиси едновремено, бидејќи влегов во метрото токму уште еднаш да ја одиграм играта, го побарав профилот на Маргарита во одблесокот на прозорското стакло, и помислив дека е убава, дека ми се допаѓа нејзината црна коса со како птичје крило што накосо ѝ паѓаше преку челото.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Втората можност би била да се укине кривичното гонење, наместо да се спроведе потполна легализација. Државата би можела наместо кривични да воведе прекршочни казни против уживателите на дрога, односно да ги казнува парично, а не со лишување од слобода; едновремено, државата би можела и понатаму кривично да ги гони продавачите, како што беше и случајот со единаесетте држави кои седумдесетите години го укинаа кривичното гонење за пушење марихуана.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Едновремено, бидејќи водата ја означува и Невестата, можеме да претпоставиме дека Duchamp уште еднаш се идентификува со неа и/или дека Невестата треба да биде посветена.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Меѓутоа, постои и номадството на сиромашните, и не можат да се пеат фалоспеви на демократијата и пазарот а едновремено да не им се допушта на луѓето да одат да живеат кадешто сакаат, без принудите што ги претставуваат границите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Сопственото јас, според тоа, едновремено е и празно и изгладнето.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Иако ова може да звучи драматично, сепак не е крај на светот: едновремено е тажно и среќно, одвратно и привлечно.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Тие луѓе експериментираат со естетиката но едновремено мошне се заинтересирани за содржината и темата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Бидејќи едновремено го губиме сопственото јас и ја прифаќаме лажгата дека имаме автономно его, од нас се очекува во себе да ги почитуваме надворешните ограничувања, и тоа речиси до неверојатни размери.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
А едновремено мислевме и дека е интелигентен.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
На Џарман му беа потребни неколку недели да го прифати фактот за присуството на вирусот во сопственото тело.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во овој случај, површината е екран, т.е. оној поширок, „мета” простор каде што се случуваат промените на рамништата, каде што се вртат фасетите и се клика со глушецот. (мојот главен јунак, говедцето, им држи едно себеразоткривачко, исповедничко предавање - како некаква едновремено и потврда и пародија на Лакан - на суштества што се нарекуваат глувци!)
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Едновремено тој ги сака геометријата, физиката, литературата.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
