екстаза (ж.)
Оваа состојба почнува ненајавено и ненадејно во вид на восхитеност, блаженство и екстаза од животот на обичните луѓе, преплавено со блесоци на убавина, љубов, духовно - сексуално искуство, совршенство, стравопочитување, естетско или креативно чудење, увид или визионерско доживување, како што во своето творештво го соопштува, да кажеме, Вилијам Блејк (William Blake).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Впрочем никогаш не се чита директно. Знам дека секогаш се чита од шеми и посредувања, значи ни јас не заповедам мене да ме читаат со некакви пренесувања во интуитивни екстази, но барам да се биде повнимателен при посредувањата, покритичен при преведувањата и при заобиколните контексти кои често се мошне оддалечени од моите. 60 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Исто така, земање екстази во подолг временски период (поради тоа што дрогата го намалува апетитот) доведува до губење на телесната тежина.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
ЕКСТАЗИ (ECSTASY) Форма: таблети, понекогаш и во форма на капсули, но капсулите се сомнителни, бидејќи често содржат есид или спид наместо екстази.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Настојуваат да ја испразнат душата на посетителите со изнасилена вербална екстаза.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На овие рани дела на „Мост” усмерувачки импулси им дадоа екстазите на бои на Ван Гог и редукцијата на формата на Едвард Мунк, којшто 1906 г. имаше изложба во дрезденската галерија „Арнолд”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
На обата брега се покажуваа двата клучни облици на медитеранската екстаза низ светлината на белото и црното сонце, како синтеза на универзалниот трагизам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но, не баш дух, бидејќи овој е премногу интелектуален за вкусот на поголемиот дел од една генерација скептична спрема „профаното” рационално мислење а склона да верува во квазимистичната моќ на интуицијата и екстазата, туку повеќе „душа” - орган на некој неодреден начин поврзан со „духот”, но, за разлика од него, благородно усидрен во чувството, коешто е или нурнато во сепроникнувачкиот elan vital a la Bergson, или е во дослух со севкупниот Космос, односно со вечноста, така што овој експресионистички орган - духот или душата - во секое време има, под услов доволно да е огнен, непосреден пристап во бесконечното.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Ужасна екстаза од страв и од одмаздољубивост, од желба за убивање, за тортура, за смачкување на лица со ковачки чекан, изгледаше како да тече низ целата група како електрична струја, претворајќи го човекот и против неговата волја во размавтан и разврескан лудак.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше време на една од последните екстази на сталинизмот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тоа беше сигурно татковиот познат глас, небаре стигнат од самата смрт во овој простор на силната природна екстаза.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Додека го слушаше својот учен пријател како со чудесна точност ја изнесуваше природната сага на јагулите, Татко не престануваше да трага по нови моменти во согласието меѓу движењето на своето семејство и патот на јагулите: „Зар коските на јагулите, по херојското патување, по љубовната обновувачка екстаза не се стопуваат, исчезнуваат на едно место?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тогаш сметав дека станува збор за екстаза во која највидно место заземаше токму страста.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И се отвори небото
како екстаза, луцидна за себе
слепа за сѐ друго!
Човек пред човека не се отвора
на таков начин
ни во исклучителните мигови
на премин од еден во друг
и излез
вон себе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
2.
Екстаза
Така човекот оди во пресрет
на другиот човек
небаре оди во пазувите
на својата смрт.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Едно обично сознание
едно од оние до коишто се доаѓа
при крајот на животот:
само смртта може да објасни
некои несфатливи врски
некои мрачни страсти
некои зашеметувачки
неовдешни
екстази.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И веднаш те плени помислата за историјата во чудесната екстаза: зарем таа не постои да го вознемирува човека!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во оваа посткомунистичка верзија на екстазата на комуникација, јавниот простор сѐ повеќе исчезнува пред налетот на семоќното рекламирање.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
