ела (изв.)
Ела ти, бре Стојане! Само гледај од секој да скусиш, десетина драма! Чу ли? (Стојан го заменува Зафира).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Зафире! Ти си појак, ела да дигнеш две-три вреќи брашно.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ела, Коле... (Го прегрнува Колета). Татко ти не ќе си дојде... Никогаш не ќе си дојде...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Туку ела да ти кажам нешто пријателски, насамо.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А ти, жено, ако имаш очи и ум, ела да видиш.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пак и мустаќине ги бричел, како сега овде в град, та ела познај го.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
И Мече не почека да биде двапати повикан. – Ела со мене, бргу! – со шепот му рече Беличот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Чекаат мили полиња родни, неоран угар стои, плодните ниви ви шират гради, - елате, орачи мои!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Ај, ела си вамо ти, мори мрсолка една! Си пораснала голем гаглак, пак ќе ми извикаш тамо.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ела ќе си поседиме! — се јави Тода и се качи пак на дрвата за да можат да се видат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Пак, ела ми, ела ми, пак, овде, вадика ќе те права пак.
— Дедот Стале не можеше да го изговара тврдото „л“ и говореше нешто средно од „в“ и „л“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По малку време му се врати храброста и направи неколку чекори напред, но пркосно, како да им вели: елате да ве видам што можете да ми сторите!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Потем се подзамисли. – слушај ти, - му рече на Пецета. – Ела ваму!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Чудо, - рече тој. - Ела де испи десет, - му подвикна Трајанка подавајќи му го шишето, - па да те видам дали е чудо.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На разделување да се прегрнеме Јас што нестанувам И ти што големеам Ела.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И дури стариот да се заврти и да ѝ даде ишарет да не кажува, оваа наеднаш се испушти и му рече на војникот: – Море, пусто да остане и чешмичето, ами ако е за него, елате по мене, јас ќе ви го кажам, не дека е далеку!!! – и тргна напред преку дворот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ела да се порадуваме Ти и јас ти невиден.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ела да си поплачеме Јас и ти јас сонуван.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Така: „извикајте го трубачот“. Ела сега разбери се!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Елате под знамето на автономна Македонија!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
