есенен (прид.)
Есенен угар нека се бразди, земете плугој, брани, сејте, о сејте загони долги, Еј, народ да се храни!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Србендовци си кинисаа еден есенен ден преку Козјак и Кравица и се изгубија негде долу во Мегленијата, а со нив се изгуби и војводата Јован Ѓуров. На нивно место се довлечкаа „братја б'лгари".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Прибирајќи ги есено време коњите, Вите видел убави орници со богата паша, па една есен си направил нешто меќанец — колипка — во полите на овие високи планини, презимувал, а пролетта си ги дотерал и овците и говетцата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пустиот му пат тежок, лош, преку орман, ваму времето намрштено, како есено време, месечинка ич, а дедот и помалку слеп, одвај излезе до Трибор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„За која?“ - „За светата молитва“, велеше и кажуваше како еден ден се собрале сите светии: „Свети Никола зимен, Свети Мартин пролетен, Свети Илија летен, Свети Ѓорѓија есенен - и си цврцкале.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ќе ги подрашири мачно, мачно, како што се разденува во есено време...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Беше есено време и во гумното обделкуваше еден влек платици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А есено време, што се вели, и студот е секаде заседнат. Отсекаде каса.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Боса кружи и низ својот од препишува врз песокот сѐ што ѝ шепти езерото: кога исчезнува народот во овој испустен манастир сите стебла есени умеат да се молат небаре монаси.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
