забранет (прид.)
Пред тоа, кога се качуваше по камените столбови на жолтата трикатница искитена над темелот од детски креди со смешни глави и забранети зборови, се чудеше.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А утрото, кога ластовицата повторно отиде да си го бара својот стан, се судри со една плаката што преку ноќта беше ставена пред вратата: „ЗА БЕЗРАБОТНИ ПРИСТАП ЗАБРАНЕТ“
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сакаше да ги знае сите тие работи, сакаше да знае сѐ, што беше напишано во оние тешки купишта книги во собата од младичот, а сакаше да го знае и она, што го кажуваа и другите, забранетите, кои младичот отпрво си ги криеше под креветот, а за кои после Змејко му изнајде едно скришно место во подот од своето сопче. Младичот не му кажа ништо веднаш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа, се разбира, забрането, но петелот е толку убав и голем, што срцето не им дава да го заколат.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И таа забранета јаболка што ја отру душата И прогонети во времето што нѐ остави сами - Амин.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Тука е забранет секаков сообраќај.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сака да викне Витомир, да ме праша кај ќе одам, ама не смее. Забрането е зборување. 101
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Камуфлирајќи ги „забранетите“ извори на своите фантазии, играчот – бегалец пред студот постигнува двоен учинок – успева за себе да здобие толку задоволство барем привремено да го совлада потискувањето и им овозможува на другите сми од несвесното да црпат утеха и олеснување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Веќе е забрането да се раѓаат проколнати деца по логорите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Забрането е, вели и сека со очите, ме турка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некакви конци со кои бил врзан за својата неподвижност за железниот кревет (на нив има само стар, глекав душек и измитарено веленце), се инати тој , ослободен дури и од својата тежина, се исправа и по мрак, и самиот од мрак со грутки стврднат мрак во грлото, се обидува да го искрши катинарот на вратата од забранетата одаја и никако не успева.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кај Данте, душите на оние на кои страста им го заплеткала разумот, на забранетите љубовници (Семирамида, Дидона, Клеопатра, Елена и Парис, Франческа и Паоло – извонредно друштво!) „пловат како чапји“ Лепет на невидливите крилја: зборот, чапјата – Ardea, кажан, под песок и книги, кој знае кога, во нечиј страстен љубовен крешендо, или во внатрешниот монолог на непознатиот, долетува, по мистериозната, музичка аналогија, во она што го запишувам.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Му се закануваа и на Чанга кој, според нив, им чита на козарите забранета контрареволуционерна западна буржоаска литература.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Законски статус: легална во Велика Британија, но забранета во Америка, Канада, Норвешка, Шведска и Швајцарија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Алкохолот не е дозволен во возови, автобуси и минибуси кои одат на спортски настани и на места кои се посебно заштитени со законот; во Ковентри (Coventry), на пример, забрането е консумирањето на алкохол на отворени јавни места.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Законски статус: продажбата на тутун на лица под шеснаесет години е строго забранета во Велика Британија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Дури и уживателите на забранети дроги реагираат на општествениот притисок.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И покрај тоа, продолжувањето на војната против дрогата, макар и со послаб интензитет, секогаш одново би ги генерирало сегашните проблеми. Доколку хероинот остане забранет, бројот на кражби и понатаму би останал висок бидејќи зависниците и понатаму би краделе за да можат да дојдат до пари за задоволување на својот порок.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Да земеме да набљудуваме земја во која се забранети сите видови дроги, дури и марихуаната, а во која сепак не се воочуваат штетните последици кои поборниците на легализацијата би можеле да ги предвидат.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Со оглед на тоа дека станува збор за човек кого претседателот Никсон своевремено го жигоса како „најопасен во Америка” и кому и денес му е забранет влезот во Англија поради „заканата за јавниот ред и морал”, тој воопшто не личи на злосторник.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
