замаен (прид.)
А луѓето, сите со трепет, замаени беа од необичната драма.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Одев со глава замаен наведнат, мртов, зачмаен, одев со грутка на срце и каракамен на гради.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И сега, по толку години таа чувствува закрила, охрабрување кога застана лице в лице со него. Замаено гледа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Денко, иако испотен и зазбивтан од искачувањето по ридот, чекореше како замаен, опчинет од сета таа недогледна убавина.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И замаените луѓе, ги занесуваа во одењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сѐ гледаме занемени, замаени, уплашени. Не знаеме како да си помогнеме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Луѓето ништо не му велат. А и кој може да го одврати Давидета Недолетниот. Замаен ум.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се влечкаме, се пореваме, замаени од чистиот воздух што ни се стега во дробовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се врати замаен, а некој ќе му рече: Пак си дошол наврнат, ама ќе биде подобро време.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сепак, може да се насети замаената, влажникава магла од течни јадења што се прелева низ улицата како благ рев на припитомено куче. ***
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Еразмо слушаше, замаен од зборувањето на старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Загледан во вреќата со зрна, замаен од своите фантазии, сфати дека вреќата е намалена; почна да се прашува што е со неа.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Грбот може уште многу замаени, опијанети и забегани да понесе на кркуш, за да не се срамотат кога ќе се прпелкаат во пепелта.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
