запизми (св.)
Толку ја запизми оваа жена, дури на патот не сакаше да ја сретне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На дел од отвореното небо, неопределиво парченце кусо ослободено од октомвриските облаци, лежи некаков призрачен белег, зрачен мраз или разјадена месечина и ѝ ги граба на темницата запизмените раненици, го отргнува од неа заедно со нивниот грч, и нивната безнадежност.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И таа не ви прилега. Зборовите ќе ве запизмат.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
