засирен (прид.)
И темната бразда крв, потечена и засирена на жолтеникавата шумурина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Потаму наидуваше на цели парчина засирена крв, исфрлени во дното на дирата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се гледа коска со засирена крв, црна. Како смола на пресечено дрво.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Засирените капки удираа тешко, како оловни сачми.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Не коби, врагот да те земе! - му викаа луѓето и фрлаа кофи со вода по засирената крв да ја измијат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
По нив тече засирена црна крв а повремено, онде-овде, на површината излегуваат бели чевли и трупчиња на цели деца доенчиња.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Станувам и одам во бањата за да си ја измијам засирената крв околу устата.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Дворот се наполнеше со засирена, замрзната крв, во грутки се тркалаше крвта по дворот. Не течеше вода, туку крв.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Се сети на своето село, на куп луѓе под сенките на големиот орев, на јатото кокошки кои го колваа буништето, на свињите кои ги таманеа како крв засирените црвени бобинки, на бунарот и чкрипотот на чекркот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
