згмечи (св.)
Мислев дека ќе го згмечат но успеа да ги раздели.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Потоа ме погледна диво и го згмечи цванцикот на нечистиот чаршаф.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Павле зеде со полни гради воздух и сосема го згмечи парчето хартија, што го држеше во рацете.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А елките беа натрупани на куп. Згмечени. Кални.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Снегот беше висок, до појас. Сѐ, сѐ тој имаше згмечено, покриено.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Небаре овошна смрдулка да сум згмечила меѓу прстите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Раната му се гледаше како светулка, згмечена меѓу веѓите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Станав, го турнав пајакот и го згмечив на подот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да му кинам коса?! Да му згмечам тестис?! Или, да го ебеме сите?!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Јас и Бреза со смеење паднавме врз креветот. Мајка ми се фрли врз нас и за малку ќе нè згмечеше од преголема среќа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ливајн ја остави книгата и ја згмечи цигарата во облогата од шлемот. Погледна кон таванот.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
А ти, Дики, имаш 30 години, висок си 124 сантиметри и многумина мислат дека те згмечил лифт!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Винстон стана и О'Брајан му подаде рака. Неговиот моќен стисок ги згмечи коските на Винстоновата шака.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се фрли наврапито врз хартијата, ја зграпчи со двете раце, ја згмечи со невидена ожесточеност, ја искина диво, нескротливо, бесно.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Самозапаллива
свеќа
- за да не можеш, а да не догориш
свечено.
Веќе си
згужвана
згмечена
стуткана
хартија
- тутурутка.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И неочекувано откривам како во мојата замисла Виктор наеднаш ѝ приоѓа, како со еден зафат на раката ѝ го откинува десниот ракав, а потоа секавично неговата рака повторно се крева и сета десна половина од фустанот останува згмечена помеѓу неговите прсти.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Внимателно ракуваше, педантно ги редеше во кутиите за храна нежно завитканите сендвичи и овошјето, како и танките резанки сирење, сѐ убаво спакувано, ништо да не се згмечи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
- Како – велам – за четирите? Кога четвртото парче е во чинијата. – Не, – одговара – иако е во чинијата, гризнато е и згмечено е со прст.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ќе се згмечам толку добро, како изџвакана мастика, залепена за ноќното масиче.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
До тој степен што посакувам да го згмечам неговото сирото битие. ***
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
