иверка (ж.)
Мислеше така за сето време додека ставаше иверки над живите грутки жар, што ги отпрета од под пепелта во печката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Запали една иверка борина и излезе пред колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
По десетина минути жестоко мавање ја спушти секирата, седна врз дабовиот трупец, од кој одвај успеа да откорне две, три поголеми иверки, па тешко дишејќи, ја погали рапавата кора на Јурукот, шепотејќи: - Прости ми, Јурук, морав со некого да се мавам!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сенката на липата се посипа со ситни иверки во пустиот простор крушата ја однесе ветрот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Стеблото јачи иверките треперат на сонцето.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
И таа толпа, како и мртовците, повеќе зачудена отколку исплашена, густа, исклештена, со ревење свртена кон истрелите, јурнала без сопнување и во скокови со таква ненадејност што третиот истрел ни го слушнале ни можеле да го видат - сега од нечија кола летнало само парче иверка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Оттогаш, во знак на набожна покорност, поколенијата на едноокиот, најверојатно по совет на некој свет човек, носеле на левото уво златна обетка и иверка свето дрво под гушата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
