излив (м.)
Да ги зачува своите жртви од изливот на фанатизмот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Два дена само минаа откако тој го отпочна тоа необично и безумно дело и Ана пристигна, жедна за милувки и за исповеди, свежа и малку тажна, но детински радосна и брборлива во своите изливи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пример рибата: за да го продолжи своето потомство, во зависност од видот, исфрла од 15 илјади до 150 милиони икри годишно; матицата на пчелата за три години снесува околу три милиони јајца; жабата шест илјади годишно; и човекот непотребно се расфрлува: во изливот на семето исфрлува околу 200 милиони сперматозоиди.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ќе добие излив на крв, што правиме? Ушка. Кажи што?!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Од една страна: засилена веселост, емотивни изливи, бегање на идните, од друга: немир, напнатост, страв, со депресивни мисли кои упорно се неметнуваат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Неколку часа од изминувањето на дејството, можете да се чувствувате депримирано, преемотивно, со чести изливи на плачење.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Почнувате да го разбирате вербалниот излив полн со страдање, буквално, физичкото ползење, напнатоста на мускулите, очајот, анксиозноста и стравот кој се доживува во бескрајно многу видови, и можете да ја согледате врската меѓу овие реакции и различните средински ситуации, од кои некои се во доменот на архитектонското.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Да не реагирав на неприродните и неиздржливи сталинистички изливи на програмираниот директор на домашниот театар, јас сигурно ќе реагирав подоцна на ова патување во знакот од прославата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тоа беше пријатен излив на течни зборови.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тие нема да дозволат еден таков излив да помине неказнет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Хистеричите изливи на омраза против населението кое во Македонија се борело против турската власт биле проследени со изразување на дотогаш нечуени симпатии кон султанот и неговите крвави репресалии во Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
- Секогаш истото! - гласеше тој нејзин излив од далечните темнини: - Кога ќе го сторам тој чекор за кој сум сигурна дека нè приближува наеднаш забележувам дека токму тој нè оддалечил.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не можев да ги разберам добро овие Мајкини изливи на набожност.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Неговиот пријател сè уште немо го гледаше неговиот излив на бес.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Да не се занесов случајно? - прашав, бидејќи Даскалов молчеше - Ох - продолжив - ваквите изливи веројатно наидуваат поради крапон со кромид.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Па што бара сонцето кај смртта дома?
Се затемнува ли како осветлен филм
или блеснува јарко небаре животот е
пладне створено за излив на крвта?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не според стилот на епохата
туку според изливите, внатрешните
релјефи на гестот-ерес
временски ќе се сместува
меѓу XIX и XX век отприлика
почетокот на нашата взаемна
љубов:
грешките се допуштени
ако за грешка може да се смета
она кое ги надминува границите
ако воопшто од животот можеме
да го избркаме чудесното, волшебното
магиското.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Заминувајќи речиси доброволно од власта (се откажа од своите советници и голем дел на нацијата), свесен и за тежините на немоќта, во патетичен и меланхоличен излив, ќе извика: Староста, каков бродолом! (La Vieillesse quelle naufrage!).
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тоа беше нејзин начин на кој го покажуваше својот излив на сожалување кон него, што беше надојдено во неа.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
- Тука е - ни рече човекот кого, ризикувајќи да не облее излив на навреди и пцости, го замоливме да не одведе до местото каде се наоѓа масовната гробница во која почиваат според едни 704, според други 1000 борци на ДАГ. – Тука е – покажа со натажено лице и со очите сподавени во солзи. Не прозбори повеќе.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
