измами (св.)
Ги измамува луѓето...и само со поетите има допир силен ко најприсно сливање.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
И покрај тоа што на вратата се повторува договорениот знак, тројца во собата заземаат позиции што не допуштаат да бидат изненадени и измамени.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сртот на планината блесна од изгрејсонцето така што виделината му го измами погледот на Србина нагоре и не забележа кога ефрејторот се најде зад Шишмана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ќе се роди кај некого желба да измами другого, ќе се појави желба да се излаже, желба на лесен начин да се дојде до корист, преку грбот на други.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А таму, на Рамник на Горник, над отворениот гроб на мајка си, одржа една проповед во која првин ги нападна грчките владини и писмо, а потоа ги искара и татка си и сите потковичани што допуштиле да бидат измамени од еден туѓинец.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ме носи под земји, ме крева Над облаци, ме гори од мрак- До зори, со сласт и пороци Таа река која гори, гори Да ме согори, да ме измами Со жарот, од боговите дарот, Кога сме тажни и осамени Сами од себе заборавени?
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Уште еднаш ме измами некоја сила од некој кој ние не му го знаеме местото и големината или некоја сила што и без наша волја се создава во нас и не фрла од кошмар во кошмар .
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Едното око, нешто понабабрено отколку кај жив човек, застрашувачки гледало во пламенот на нивниот факел, устата се доискривувала како пред несфатлива смеа, чиниш пред тоа тој итречки му се доверил некому дека ги измамил противниците со тоа што се исправил во прозорецот кон блесокот на нивните пушки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Викал: - Сакате да нѐ измамите, да ни ги земете и парите и двоколките.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Најпрвин видов некакви пузиња, згрчени и со големи глави (тоа уште сонот ме измамуваше) и кога погледнав кај што гледаа сите, а гледаа кон последната кола, се зграпчив за грло од страв.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Епизодата на пописот на козите е навистина антологиски извадок, а во исто време, постапката да се измами едно население во името на прогресот, лишувајќи ги овие животни од живот е толку монструозна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Неговиот изглед на љубезен и бзделнички набљудувач кој полека го пуши своето луле во очигледно празното атеље, не можеше веќе да измамува: тоа не беше инерција туку спокојство.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Но луѓето се жалеа: „Ах, нѐ измамивте со таа ретроспекција”.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Но бидејќи сме измамени, и со измама самите себе сме се измамиле од сопствената свест, те. од личниот свет на доживување - таа единствена смисла со која би можеле да го даруваме надворешниот свет - резултат на тоа прилагодување на општеството, е тоа што истовремено сме намамени во илузијата дека секој од нас е издвоено, „со кожа обвиткано его”.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ми одговори со мисла: Измамниците се измамени – тоа!
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Самиот себеси се измамуваш.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Таа се влече низ планинските теснини, ја следи реката, лази незабележливо низ полето, ги обвиткува крадешкум перифериските куќи и наеднаш е на улиците: како непријател што ги измамил градските стражи и се пробил ненадејно низ слабо бранетите места, таа наѕирнува зад аглите, претрчува преку раскрсниците, ги освојува куќите една по една.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Никој мене не ќе може да ме измами. Таков не се родил.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Измамија империи и освојувачи да ја покорат и разделат албанската земја, но не можеа да ја измамат нашата славна партија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
„Мислеше да ме измамиш“, рече тој. „Тоа ти беше глупаво. Застани поисправено. Погледни ме в лице.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
