исвирка (св.)
Длабоко во коријата исвирка кос.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Косот пак исвирка. - Двајца да појдат и да видат што има! - повторно нареди командирот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Го исвиркаа”. Чекаше реакција од мене и откако место неа доби само прашален поглед, се дополни: „Тоа не би му се случило на претседателот на вашата држава”.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Нив можат да ги предизвикаат само театарски адоранти налик на оние што ги истакнувале вредностите на пиесата на Виктор Иго „Ернани“, што го исвиркале „Галеб“ на Чехов, што со стиснати тупаници му се заканувале на Мерхолд оти им го упропастил Гогољевиот „Ревизор“ или, пак, налик на оние кои извиците „Браво“ од задоволната публика ги заглушиле со силни свирежи упатени кон тенорот Роберто Алања по завршувањето на романсата на Радамес од операта на Верди, „Аида“, изведена во Миланската скала.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
