испразни (св.)
А ако се испразни од Македонија името Србин, тогаш ќе остане за Македонците само името Бугарин што беше политички и етнографски термин уште до турското завојување.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
АРСО: (Како да го сожалува.) Е, ама ќе ја држиш чашката дури не се испразни, зашто таа сирота, си нема столче, ѝ се окршило.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Другиот ја зеде својата чаша и со една голтка ја испразни.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
По грмежот на Питу, кој беше сигнал за востаниците; тие сите ги испразнија своите пушки.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Така преку цел ден, така утре, задутре, цела недела... Мајка му почна да мисли нешто. Три тегли мармалад се испразнија.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Откако ќе ми ги испразни џебовите, клисарот злорадо ќе се клешти над мене. Вечнаја памјат...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се изми, ја исчешла густата, млада коса и без здив ја изпразни чашата со млеко.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Му се доближи одзади и го испразни сиот шаржер во него. Ѓорче се поревна и падна.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Револверот што го држиш в раце е мој - и, за жал, празен. Го испразнија тие - само за да го попречат ова.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
(Повторно пие. Овој пат со цврста намера да го испразни до дно. Токму кога тоа и го чини, на вратата се слуша ѕвонењето, со договорениот знак.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Иван ги извлекува торбичињата со ортома и ги испразнува во сандакот. Потоа го покрива со хартија.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Потоа... што има друго? Да, мораат и целите чинии убаво да се испразнат...
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Жабите во торбите заврескаа панично. Но веднаш ги испразнивме кај оној со казанот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Не знам дали некогаш би можеле да се испразнат!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Не беше задоволен. Го извади камчето од кутијата, ја испразни матарката и го спушти камчето во матарката.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Го зеде кошничето што веќе го беше испразнил и се качи во плевната.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Населбата се испразни. Остана само Челебијата со Нешка на конакот, гавазите пред неговата врата, крчмарите пред крчмата и писарите со магационерот во една одделна камена зграда.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Катето служи, бегот пие, оканицата се испразни; по неа и друга дури бегот не се пресели во рајот, та почна да си игра со Катето како што му заповеда коранот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ранетите чекаат да се заврти сестрата, а потоа да се испразнат во кофата; поздравите со нож дупат дупки на вагонот да гледаат кај се оди и низ нив чишкаат; милосрдната сестра чека да се стемни во вагонот за да се олесни и таа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Барав овде да ми изминат часовите до тргнување на возот, но ресторанот бргу се испразни па и јас повторно се најдов на улица и тргнав пешки кон Ахенската станица.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
