испрекине (св.)
Зборовите се испрекинаа, нивната смисла не можев да ја разберам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Веруваше дека вербалната еурека, кај последниот сиџил, ќе му овозможи да ги спои времињата на луѓето и на народите, таму каде што биле запрени, испрекинати, крпени со легенди и со митови.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Јас сум жена, оставена жена... и чувам едно дете без мајка, тоа дете го зедов на 4 годишна возраст и го одгледувам како можам и умеам... но, еве, животот не прегази финансиски, па јас дојдов овде кај вас да прашам дали вие некако ќе ми помогнете, барем да го истуркам девојчето да заврши средно школо... ме разбирате... - веќе со видно вознемирен глас и солзи на очите, почна да ги испрекинува зборовите.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Моите чувства се испрекинати. Постојано се прашувам дали ќе им ставам крај.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Светлината на кандилото со фитил испрекината, во стилот на воздишката што чезнееше од предолго исчекување, во космичка бездна, умирајќи во темните сенки, на ноќната тишина...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
