и (изв.)
Отиде сам во место каде не бил со неа и каде не го познаваа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Добар си, како што се добри седумте црнчиња со бели заби и кадрави коси, како што се добри Карамба-Барамба и неговиот главатар со клучови на ушите, како што сум добар можеби и јас.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
И така: детето ме трга ваму, војната ме влечка онаму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Да сум на нивно место, по сто сладоледи на ден ќе јадам, Снеже секој ден ќе ја водам в слаткарница и во Луна-парк, а на Бреза ќе ѝ купувам колку што сака мастики- цигари за да ги „пуши“ кога си игра мајка и деца со куклите.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Татко му не го зеде клучот и не го нави, ами го симна од ѕидот и го стави в торба како обичен предмет и замина в град да го продаде.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Без најтемелно и најбрзо можно испирање на мозокот, нивните расипани умови би можеле да проникнат во нашите валкани ујдурми.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Од него остана само уста што изговараше и рака што потпишуваше сѐ што ќе побараа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го привлече блокот со зелена хартија кон себе (Таа не му даде отпор...), го смести пред себе (Ја легна женската!...) и го отвори (Ѝ влезе меѓу нозете...) кревајќи го капакот и внимателно подвиткувајќи го да стои легнат на масата на спротивната страна.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се посомневал дека динамитот е откриен и конфискуван, а Гркот затворен.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
„И!“ извика Едо целиот преточен во очекување.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Еве, за тебе најубавото, - и тука ме погледна, со носот покажувајќи ми накај мојата чинија каде што имаше мешавина од лигави и крцкави кожи на кокошки.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Но макар од тоа понекогаш да го печеше во градите, сето за него беше само една созерцателна игра, во која впечатокот се исцрпува целиот сам себеси и не остава видна трага.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ема ми се измолкна од под мишката и отиде крај прозорецот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ги знаеш сите муабети, сите роднини и пријатели, неопходна си до толку што и прегорените светилки „машки“ им ги менуваш.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
