камп (м.)
Ја оставивме зад себе Касандра, но затоа продолживме кон најубавите морски летувалишта во овој крај - кон камповите и бунгаловите на „Сани-бич“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во кампот на „Сани-бич“ нѐ пресретна една млада и убава црномуреста Гркинка, која ни рече дека сѐ е распродадено за цело лето - на Германците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Требаше да се направи една „блиц“ посета - и еден „рапорт“ за сите оние морски одморалишта и летувалишта - хотели, кампови и диви плажи, кои што стотици илјади наши луѓе ги опседнуваат секое лето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Потоа по десетина дена тој планираше да оди во Охрид во кампот Ливадиште.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Црните стрелки беа кампови за обука.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
- Одамна не сме озборувале никого, а и она драње што го викаш пеење одамна не се слушнало во кампов, од вчера.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тогаш пред заминување, барајќи клучен совет, во воената школа, во вечните прошетки во кампот, потонат во миризливото зеленило, во кое доминираа багремите, пресудно за мене, со искреност и од душа ми рече: Тешко е да се дадат совети во дипломатијата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Работниците (меѓу кои и Ѓорѓиевски) во најголеми- от дел од овој период живеат во импровизиран камп во дворот на фабриката.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Трубадурот остана на ранчот. Тука имаше мир, тишина и почит, какви што немаше најдено во бучните кампови на кралевите на добитокот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Потоа, станувајќи, во широк круг ги сними и другите планинари во кампот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Шаторот во кампот во Емона да го накити со црвени рози.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Откако кампот беше готов, сите седнаа околу логорскиот оган. Распоредот не беше одреден.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Болен човек со баретка баш како на Че Гевара, а и со тажен поглед баш како на Че Гевара, младиот доктор кој со мотор ги обиколува камповите на лепрозните во Јужна Америка.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Знаеше брзо да излезе од трагичното стојалиште и да навлезе во комичен приказ, во виц или во тоа таканаречено „камп“ задоволство, па еднакво брзо пак да се врати во трагедијата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кампот не е критизерство, туку критика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете, тоа објаснува зошто на кампот му е работа да го спушта секого, особено секого чиј стремеж кон гламурозност може да ги угнетува неговите другари што немале толку среќа, како што е самиот камп.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
