каса (несв.)
Се фатија некои и раце со раце да се борат; маваа со клоци, со глава по нос, касаа со заби, но напаѓачите беа двојно повеќе и сите вооружени, та никаков изглед за спасување немаше.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
По вторпат во тој ден пламна, сепак зачуден од една таква идеја слична на се што правеше во својот бестемелен живот. „Она со касата ви го простувам.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Соопштуваше возбудено и панично, па и колку и да си спокоен и студен како мраз, сепак гласот негов те каса морничаво во душата, па помислуваш дека нешто најстрашно се случува: бесење, колење, стрелање.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
7. РАНИ КУЧЕ ДА ТЕ ЛАЕ - добро е, пак, што не те и каса, кој такво куче да израни знаел ќе знае и пред него да вјаса...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
А тие пиштат, касаат, гребат со ноктите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А муви, муви, некои говедски муви, како со зод светнати, нѐ облетуваат, нѐ касаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ѝ, велам, копаме така наредени меѓу огништата од пченката, а мотиките само с’скаат, само касаат од земјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За да се ослободат од мразот на раните, студени утра (боже, росата како знаела да каса), - долго правеа една глупава фискултура, сеедно цупкаа по земја, едно-две, лева-десна, горе-долу - на тој начин колку-толку затоплувајќи си ја душата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Беше мошорлив, студеникав ден. Дуваше северен ветар носејќи лути, црни снегулки што касаа како штрчни оси.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Таа нејзината особина сакаше да ја ублажи со вкрстување со обичните пчели и да добие нов вид на пчела што ќе дава повеќе мед, а помалку ќе каса.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Но маната ѝ е во тоа што многу каса и што нејзиниот отров е многу поопасен: предизвикува големи болки, па дури и смрт.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Реве и јачи вештерката, Гризе молкот, каса тишината, Во срцето ноќта- пештерата.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
А есено време, што се вели, и студот е секаде заседнат. Отсекаде каса.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Цели облаци муви. Касаат, кај ќе најдат голо касаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме каса однатре, од мерата надвор боли.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јоле врескаше, пискаше, клоцаше, со нокти гребеше и со заби касаше, та кога татко ми виде, стана од местото да го суреди.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Неколку минути подоцна силовито се отвара вратата на спалната соба и бупнува Фјодоровата глава; неишишана, неизбричена, црвена, со разгорачени очи и со уста спремна да каса. -Каде се моите пари!!!
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Кротка е како јагне... Но нејзината газдарица каса...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Е, Боткин каса“, забележа генералот. „Ах не, сосем не каса; јас слушнав дека тој е толку внимателен и однапред сѐ ќе претскаже”, проговори младиот глас.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Она змијачено, ми се чинеше дека влегло и во мојата душа, па и неа ја каса и гризе, парче на парче ни од неа да не остане.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
