клекне (св.)
МАНОИЛ: (Тргнува кон неа) Дозволи ми да ти се поклонам!(Клекнува)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Туку друг ум ми дојде, чорбаџике (Клекнува до ѕидот.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СПИРО: Зашто вака ништо не прави: ќе клекне пред татко му и ќе ја остави сиромашката Стојанка лагана и излагана.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Уф, кандилово угаснало! (Клекнува пред иконата и се крсти). Свети Никола златен, варди ни го и чувај ни го батета од лошо. (Ја откачува иконата од ѕидот, ја бакнува и пак ја става на местото.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Овде беше, клекната, облечена во невестинско руво и намирена со телои и сите зунзулиња што им ги редат на невестите (се мисли).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Жената клекна и ми го стисна глуждот на босата нечиста нога.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Онака како што бев клекнат пред старите што беа наседнати на гредата пред задругата, ја прибрав торбата со книгите и сиот станав уво.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Клекна кај поднаредникот и му го стисна пулсот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Клекна крај него и намигна во мракот. „Клинец, можеш ли да ја викнеш Јана од дома?“ „Зошто да ја викнам?“ праша детето. „Кој си ти?“ „Еден поп“, рече.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Држејќи се со обете раце за половината, човекот полека се свитка и клекна на коленици, се обиде со уште еден напор по тој напор да продре со влажните очи во темницата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Цепенко брзо клекна и се спотаи среде набуената царевка. Босиот продолжуваше да оди по патот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сеедно, ти тоа и немаше да го сториш, како ни јас што не можев да клекнам пред тебе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тоа е ѓаволски затвор, клекнат на самиот врв од стрмен брег.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Човекот клекна до мене и се насмевна. - Па ти го имаш Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Се привлече уште повеќе и клекна. Зајачето се долепи до коренот на глогот. Ушите му се слепија до грбот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Послушно клекнаа и седнаа на местото каде што стоеја и вкочанети од недоумение долго останаа така.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Клекна пред него како на обред и му ги стави дланките на колковите па почна да го пребарува преку широките шајакни бечви.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Јагненцето веднаш клекна под овцата, го набара топлото виме и кога млекото потече во неговото грло, весело почна да го вртка опавчето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога дојдоа глава во глава застанаа, клекнаа, се погледнаа.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Дојде до кучето, клекна кај него, провлекувајќи ја раката низ неговата густа сива грива.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
