клоцне (св.)
Беше задоволен што успеа да им го клоцне од под нозете барем за оваа утрина оној нивни задран начин на размислување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Бегајте, - уште еднаш рече Србин и потрча назад за да не го клоцне дрвото во паѓањето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Толе му се врати на авалеџијата и го клоцна в ребра.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И мудурот и јузбашијата му ја стегнаа цврсто раката на Трајка и пак Сефедин го испрати и го втера во авурот кај затворените селани, клоцнувајќи го на вратата, за да им даде да разберат дека гневот уште не му е ублажен и дека ќе треба да го ублажуваат со петстотини лири.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
баму ја, седиме така во темницата и се плачеме, сакаме да го подзапреме времето, да се оддалечиме од смртта што нѐ чека, јас веќе си ја гледам мршата како ја раскопуваат дождови, како скапувам и се смалувам, се гледам пред себе си, така, како своја слика да држам в раце, само Силе Плевнеш грчи во ќошот, бичи некои глуждови трупци, ама времето кој го запрел досега, го запирале царови, кралови, тепачи, арамии, врачари и јаки луѓе и никој не останал со него и како што седам така, оп - се обзорува, некоја бесшумна светлинка ни влегува на прсти во собата и со светлината влегуваат и војници, оф мори мајко, ајде вика старшијата, Силе Плевнеш уште грчи и старшијата го клоцнува в слабина и овој рипнува, си ги брише слинките околу устата, сакате поп да ве исповеда, јас не сакам, вели Силе Плевнеш, и без поп господ ќе дознае за нас, знае тој дека на правина нѐ земате на душа и после нѐ поредуваат во дворот пред затворот, а Стеван Докуз пак приплакува, ги покрива очите, што ќе му правиш: тој ти е другар во несреќата, „пријателот ти е роднина кого самиот си го одбираш“ велеше Лазор Ночески, а војниците чекаат со пушки пред нас и ете го дојде тој, офицерот, се тетерави 121
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тие нешто бладаат, ќе ја клоцнат чергата со нозете, ќе го соберат ложникот, ќе офнат и како ќе офнат тие, така и јас офнувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А сега нема ништо да клоцне, да го истурка ложникот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Им умрело, го клоцнал некој коњ, едно малечко; никој не слушна да го редат но сите видоа кога умреното, затворено во ковчег и натоварено во кочија, го изнесоа од Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Гледам на големиот часовник на ѕидот од станицата: стрелката клоцнува, се поместува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И тогаш сите камења сум ги клоцнала, почнаа да се тркалаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во борењето, во мрдањето сме го клоцнале.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Срипа и ме клоцна по стомакот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Кога ќе зацимолеше, Винко ќе го клоцнеше со ногата по муцката и ќе го смиреше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Некој го клоцна. Брат му се враќаше од работа на нивното мало парче земја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Го олабави прстот од чкрапалото, исцрпен, се бореше за здив, му се чинеше како точно во срцето да го клоцнал коњ.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
А потоа како кравата, го клоцна котлето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Никако не сакаше одново да се качи во својата преполна чеза Сафет-ефенди. Ја турна Ѓулсиме, го клоцна коњот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тодора разочарано олцна, а детето ја клоцна:
„Дали ќе е така баш најдобро, оче?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Одкога ја клоцна главата ѝ се стркала удолу, го фати патот кон долот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Беше вршење на житото. Тие пак, веројатно од несмасност, во гужвата, се сопнаа, па едниот од коњите, така силно ја клоцна по лице.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
