костреши (несв.)
Кога домаќинот уште еднаш го фати со немирните прсти копчето на неговата кошула, не издржа - околу нив почнаа да трчаат невидливи мачки со кучешки гласови и да се кострешат оџи во чии дворови се кријат митралези.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Перките се кострешеа, невидливата опашка се готвеше за удар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Какво е тоа проклетство, се костреше. И каква е оваа риба со студена љубомора в грло?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ќе се костреши така, велеше, и по некое време ќе се оддалечи, од под буката со влакна назапнати на секачите, на ’рпалите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој ги собира веѓите и ги разделува. Се костреши.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се кострешат и немушто се молат. Ама нема место за потаму. 132
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го накреваат 'рбетот, го кострешат влакното и само ги шират убавите очи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште се кострешам кога ќе ми текне за детето, фрлено под воденичниот цивун, кај што удира водата на замаецот за да го исечат перките, да му го иструпат телото, да не се знае кој го носел дотогаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се кострешат и уплашено мјаукаат над стреите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се ежиш, се кострешиш како мачка на кров.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
