кравата (ж.)
Ние ги наполнивме шкембињава и за нив не ни текнува! А и кравата ни остана немолзена. Пак ако се пушти телето да ја исцица!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: Кажи, Панде. Кажи пак да си одиме, оти кравата не ни е молзена!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А и самиот еднаш е измамен, оставен, требаше порано да станам, да ја врзам сината кравата, да им појдам в пресрет на дрворедите. Едноставно, без патетичност.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Да живеам обично како секој човек: да врзувам кравата пред огледало, да барам ситни пари по џебовите пред трафики, да слушам возови.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Има сив сомотски жакет, дискретно распаран под левата мишка, сина кошула од грубо платно и стара црна кравата лошо врзана околу долгиот жилав врат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ништо немаше да жали - ќе му ги подареше кравата и нивата крај реката...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Јас ќе претрчам до Иван... Имам нешто работа. Ти прибери го добитокот, измолзи ја кравата, надој го телето... И да не одиш нигде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во тоа зло, во тоа заедничко живеење, децата научија како се тели кравата, како се ждреби кобилата а и како луѓето доаѓаат на свет.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Кравата од Цанул ме удри со роговите...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Од сите куќи најмногу ветеринарот Скрез ја посетуваше куќата на Цанул и најмногу својот бик го спаруваше со неговата крава; влегуваше ветеринарот Скрез со жена му на Цанул, Цанулица, во ќералот кај кравата, и додека кравата блажено подмукнуваше под бикот, блажено подофнуваше и Цанулица потфатена од ветеринарот Скрез.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ангеле се качи на магаре, ја забра кравата, а Чако пред нив зад нив, само поттрчнува, врти со опашката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И еден ден, црн ден за мене, го заповедав Ангелета да ги истера кравата и магарето удолу, покрај реката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас се нишам горе, на чардакот, ко ветка, а долу, в пондила, рикаат кравата и магарето. Рикаат тажно, речиси плачат, ко луѓе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кравата рикаше внатре плашејќи се да излезе.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„А знам и кога. Во шумата кога ја барав кравата, а најдов шатор!“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Фактот дека кравата секако би се вратила кога навистина би почувствувала потреба да ѝ се потегнат вимињата воопшто не ја засегал Брунила Вексли.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Користи, кравата, што сум заглавен во нејзините јасли за да се прегледа и таа.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Земја во која комбинацијата на црвена кошула, жолти панталони, зебрасти чевли, кравата во „тигрест” фазон и виолетови гаќи со портокалова шрафура, не е знак за евентуален невкус.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Но тој, натрапникот, во очите на велеграѓаните останува непоправлив примитивец, недоучен провинцијалец кој на темни костуми со кравата навлекува бели чорапи претворајќи се себеси во припадник на племето white socks, како што го прекрстува метрополскиот сленг.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Имаше еден за четирите косови, еден друг за кравата со искривен рог и еден за смртта на кутриот петел Робин.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
